Τι χρειάζομαι και θέλω
Ζώντας σε αυτήν την κοινωνία της κατανάλωσης, του θορύβου, της ταχύτητας, της ανταγωνιστικότητας και της επιθετικότητας, είναι δύσκολο να μπορούμε να ακούμε την εσωτερική μας φωνή, να αισθανόμαστε τους ψιθύρους της και να ισορροπούμε σοφά κάθε στιγμή.
Επίσης επειδή το Είναι μας δεν είναι μόνο το στερεό σώμα που βλέπουμε μπροστά στον καθρέφτη, αλλά κατέχουμε και άλλα σώματα, που όταν δονούνται πιο γρήγορα δεν τα αντιλαμβανόμαστε με τον τόσο συμπαγή και καθαρό τρόπο.
Τα συναισθηματικά μας σώματα και το νοητικό μας σώμα έχουν επίσης ανάγκες και αν δεν τις αντισταθμίσουμε στο επίπεδο της δόνησής τους, θα θελήσουν να το αντισταθμίσουν με τροφή φυσικής φύσης «τροφή», παράγοντας ακόμη περισσότερες συγκρούσεις στο σώμα με την έλλειψη.
Είναι πολύ εύκολο να το καταλάβεις, αλλά πόσο δύσκολο είναι να το εφαρμόσεις στην καθημερινότητα.
Και τότε είναι που η ενότητα: Αρμονία, Ισορροπία και Ειρήνη διαλύεται, χωρίζεται σε δύο πόλους, ανταγωνιστικούς και αντίθετους, τι χρειάζομαι και τι θέλω.
Αυτό που χρειάζομαι
Μπορείς να καταλάβεις απόλυτα, αλλά ξέρεις;
Έχουμε εκπαιδευτεί από την παιδική μας ηλικία με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να ακούμε τον εαυτό μας και να γνωρίζουμε πότε χρειαζόμαστε έναν χυμό ή μια σαλάτα για να δροσιστούμε ή ένα ζεστό στιφάδο ή μια χούφτα ξηρούς καρπούς για να μας ζεστάνει και να μας θρέψει;
Είναι απαραίτητο να παρέχει στο Φυσικό Σώμα τις διατροφικές του ανάγκες, σύμφωνα με τις φυσικές του ανάγκες της στιγμής και με φυσική τροφή.
Αν και είναι πολύ εύκολο να το κατανοήσουμε, είναι πολύ περίπλοκο στην εφαρμογή του, αφού δεν βρίσκονται όλα τα σώματα (σωματικά, συναισθηματικά, νοητικά) σε ισορροπία ή έχουν τις ίδιες ενεργειακές ανάγκες.
Ενώ κάποιος μπορεί να είναι αδύναμος, χωρίς ενέργεια, ένας άλλος μπορεί να είναι τεταμένος, άκαμπτος και με αντίθετες ανάγκες από την πρώτη.
Μια πολύ συνηθισμένη τυπολογία για επαλήθευση είναι να δούμε πόσοι άνθρωποι έχουν ένα πολύ αδύναμο φυσικό σώμα, ταυτόχρονα με ένα πολύ τεταμένο, άκαμπτο νοητικό σώμα και ένα συναισθηματικό σώμα, με περίσσεια ενέργειας.
Ενώ το σωματικό χρειάζεται να ενδυναμωθεί, να ανανεωθεί και να θρέψει, το συναισθηματικό και νοητικό χρειάζεται να ανοιχτεί, να ρέει και να εξαγνιστεί.
Δεν μπορούμε να αρχίσουμε να δυναμώνουμε το φυσικό σώμα μέχρι να αρχίσουμε ενεργειακή εργασία για να ανοίξουμε και να εξαγνίσουμε τα νοητικά και συναισθηματικά σώματα.
Και γι’ αυτό, δεν είναι θέμα τροφής, αλλά θέμα γνώσης, συνεργασίας μαζί τους, γνώσης των συναισθημάτων που έχουμε κλειδώσει για χρόνια, ποιες νοητικές συμπεριφορές κουβαλάμε στη ζωή, ποιες πεποιθήσεις μέσα μας επηρεάζουν την πραγματικότητά μας.
Είναι ένα εσωτερικό έργο, για το οποίο χρειάζεται πολλή ταπεινοφροσύνη, παράδοση, θάρρος και επιθυμία να γνωριστούμε πραγματικά.
Εάν δεν αρχίσουμε πρώτα να καθαρίζουμε και να γνωρίσουμε το νοητικό και συναισθηματικό μας σώμα, δεν μπορούμε ποτέ να ενισχύσουμε πραγματικά το σωματικό.
Δεδομένου ότι πάντα θα αυτοσαμποτάρουμε τον εαυτό μας με δικαιολογίες, θα θέλουμε ακραίες φυσικές τροφές με δόνηση πολύ Γιν (με αποτέλεσμα διαστολής, ανοίγματος, γρήγορης δόνησης, όπως ζάχαρη, σοκολάτα, αλκοόλ, περίσσεια φρούτων, χυμοί, διεγερτικά, υγρά κτλ. για να αντισταθμίσουμε ενεργειακά αυτό που νιώθουμε μέσα μας
(στασιμότητα, ακαμψία, ένταση, πίεση).
Επίσης αυτές οι τροφές με ακραίες επιδράσεις διασποράς Yin που είναι επιθυμητές, προκαλούν τόσο ακραία διόγκωση που πολλές φορές το άτομο δεν αισθάνεται στο «δικό του σώμα», νιώθει σαν να είναι έξω από αυτό, με έλλειψη ελέγχου, διαύγεια. και ρίζες στη ζωή τους.
Είναι ένας πολύ συνηθισμένος τρόπος αποφυγής του πόνου, του να μην αισθάνεται κανείς, για να μην χρειάζεται να αντιμετωπίσει αυτό που δεν θέλει να δει.
Από την εμπειρία μου, έχω διαπιστώσει ότι αν θέλουμε πραγματικά ένα μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, ως τρόπος ζωής, πρέπει πρώτα να αρχίσουμε να ισορροπούμε και να εναρμονίζουμε τα πιο λεπτά σώματα, αυτά που δονούνται πιο γρήγορα (συναισθηματικά και νοητικά) και μετά σιγά σιγά, ακόμα και χωρίς να κάνουμε κάτι δραστικό ή να αλλάξουμε, θα δούμε πώς η σωματική διάπλαση σταδιακά ισορροπεί.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όταν μια ανισορροπία εντοπίζεται σε φυσικό επίπεδο, αυτή η σύγκρουση υπάρχει ήδη εδώ και χρόνια στα άλλα σώματα (ψυχικό, συναισθηματικό και αιθερικό/αύρα). Το φυσικό είναι το τελευταίο βήμα, το υλικό βήμα και η πιο πυκνή δόνηση με την οποία εξωτερικεύεται.
Αυτό που εύχομαι
Είναι ένα θέμα που συζητείται έντονα και σχεδόν όλοι νιώθουν ένοχοι γι’ αυτό.
Σχολιάζουμε στους φίλους μας την έλλειψη θέλησης, την αδυναμία μας για αυτό ή το άλλο φαγητό και υιοθετούμε μια θέση «θύματος», χωρίς «δύναμη», νιώθοντας χειραγωγημένοι και σκλαβωμένοι από μια συγκεκριμένη γεύση, φαγητό ή κοινωνική κατάσταση, η οποία σύμφωνα με σε εμάς δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
Χωρίς τη γνώση ή την ενεργειακή δυναμική της ζωής, αυτή η θέση μπορεί να είναι η μόνη που μπορούμε να υιοθετήσουμε, αλλά υπάρχει ένας πολύ ευρύτερος κόσμος.
Ένας κόσμος στον οποίο μπορούμε να αποφασίσουμε, να κατανοήσουμε και να δράσουμε χωρίς πίεση, τόσο εσωτερική όσο και εξωτερική.
Η έλλειψη γνώσης σε ένα θέμα ή μια κατάσταση ζωής παράγει «φόβο» μέσα μας και αυτός ο φόβος μας κάνει να γίνουμε θύματα και σκλάβοι αυτής της ίδιας κατάστασης από την οποία θέλουμε να φύγουμε και να μην αντιμετωπίσουμε.
Στο επίπεδο της τροφής, το πρώτο βήμα για να κατανοήσουμε τις προσκολλήσεις μας είναι να κατανοήσουμε την επίδραση και την ενέργειά τους και να γνωρίζουμε ποια ενεργειακή ανεπάρκεια αναζητούμε στο εν λόγω φαγητό.
Τι μας δίνει;
Πότε το θέλουμε;
Τι ώρα της ημέρας;
Πώς νιώθουμε;
Σε τι κατάσταση βρισκόμαστε;
Σε ποιο επίπεδο το θέλουμε: σωματικό, συναισθηματικό, ψυχικό;
Και σιγά σιγά αυτό το παζλ που δεν γνωρίζαμε την εικόνα του, θα αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά και θα καταλάβουμε γιατί.
Από την εμπειρία μου, έχω αντιληφθεί ότι οι εθισμοί στο φαγητό δεν παράγονται μόνο από την έλλειψη σε ένα επίπεδο της ύπαρξής μας, αλλά μάλλον είναι ένα μείγμα.
Μπορεί το σώμα μας να έχει έλλειψη πρωτεΐνης και λίπους και επομένως θέλουμε, για παράδειγμα, τηγανητές πατάτες πολύ τακτικά. Μπορεί όμως και το συναισθηματικό μας σώμα να έχει έλλειψη, να είναι υποσιτισμένο και επομένως το μυαλό μας επιλέγει αυτή την τροφή για να ανακουφίσει τις ανάγκες του.
Οι ελλείψεις του φυσικού σώματος
Σωματική εμφάνιση: μπορεί να έχουμε υιοθετήσει μια αυστηρή, άκαμπτη δίαιτα χωρίς ποικιλία και θέλουμε αυτά τα χάμπουργκερ που τρώγαμε καθημερινά.
Αισθητηριακά: μπορεί να μας λείπει μια συγκεκριμένη γεύση, χρώμα ή υφή σε καθημερινή βάση και επομένως θέλουμε ένα συγκεκριμένο φαγητό.
Γεύσεις: ξινό-πικάντικο-γλυκό Φυσικό-πικρό-αλμυρό
Χρώματα: ποικιλία
Υφές: τραγανή, απαλή, στεγνή, υγρή
Συναισθηματικά: Μπορεί να μην μαγειρεύουμε τα πιάτα που μας άρεσαν τόσο πολύ στην παιδική μας ηλικία, την οικογένεια ή τις παραδόσεις μας, και έχοντας αυτή την έλλειψη, οι επιθυμίες μας μεταφράζονται σε αυτό ή εκείνο. Είναι πολύ σημαντικό να τιμούμε τις παραδόσεις και την οικογένειά μας. Δεν είναι ο λόγος που πρέπει να ξαναφάμε κρέας! Μπορούμε να ετοιμάσουμε οποιοδήποτε πιάτο με πιο φυσικά φαγητά και πιο μέτριο αποτέλεσμα.
Μπορεί να έχουμε έλλειψη σε:
Πρωτεΐνες και επομένως θέλουμε κέικ σοκολάτας, πατατάκια ή περίσσεια γαλακτοκομικών.
Υδατάνθρακες, και επομένως θέλουμε μπισκότα, ψωμί και αρτοσκευάσματα.
Ορυκτά, και επομένως θέλουμε περίσσεια ξηρά και αλμυρά γαλακτοκομικά προϊόντα, σνακ με ωμό αλάτι ή κρέας.
Λάδι / λίπος, και επομένως θέλουμε τηγανητά, πίτσες, περίσσεια γαλακτοκομικών.
Η κατανόηση και η αντίληψη των επιπτώσεων που παράγει η τροφή κατά την κατάποση, θα μας δώσει μια καλή ιδέα για το γιατί θέλουμε αυτό ή εκείνο.
Επίσης, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τα αποτελέσματά τους όταν τα μαγειρεύουμε.
Το αποτέλεσμα ενός ωμού καρότου είναι πολύ διαφορετικό από το βρασμένο ή στο φούρνο.
Η επίδραση των στυλ μαγειρέματος είναι καθοριστική, προκειμένου να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει.
Αν η προσκόλλησή μας είναι με τη σοκολάτα, μπορεί να θέλουμε πιάτα που μας τρέφουν, με γεύση, θρέψη, πλούτο και φυσική γλυκύτητα.
Ή μπορεί να είμαστε προσκολλημένοι σε πολύ ξηρά, αλμυρά γαλακτοκομικά.
Τρώμε μόνο σαλάτες και φρούτα; Μας λείπει πρωτεΐνη, λάδι ή ξηρή υφή;
Μήπως δεν έχετε αλμυρά καρυκεύματα όταν μαγειρεύετε;
Ή έλλειψη μαγειρέματος με το χρόνο και τη ζέστη.
Ή μπορεί να είμαστε προσκολλημένοι σε πάρα πολύ ψήσιμο (ψωμί, μπισκότα κ.λπ.).
Τρώμε υδατάνθρακες με τη μορφή δημητριακών ολικής αλέσεως σε κάθε γεύμα;
Το σώμα μας τα χρειάζεται.
Και γιατί δεν τους θέλουμε;
Σε περίσσεια κορεσμένων πρωτεϊνών (κρέατα, λουκάνικα, τυριά) βαριάς συνοχής και πυκνού αποτελέσματος;
Όλα είναι ενέργεια, αν οι πρωτεΐνες μας είναι ζωικής προέλευσης και με κορεσμένα λιπαρά, ο οργανισμός μας θα θέλει ελαφρούς και άδειους υδατάνθρακες (άσπρο ψωμί και ζυμαρικά, πατάτες) που όταν καταναλωθούν θα είναι ισορροπημένοι.
Αλλά πολύ βραχυπρόθεσμα, το σώμα μας θα θέλει ξανά απόθεμα υδατανθράκων, μετατρέποντάς το σε ατελείωτα σνακ όλη την ημέρα.
Οι συναισθηματικές ελλείψεις
Τις περισσότερες φορές θα θέλουμε σοκολάτα, αλκοόλ, διεγερτικά κλπ. , όχι λόγω σωματικής ανάγκης, αλλά επειδή έχουμε υποστεί κάποιο συναισθηματικό πρόβλημα ή δυσκολία στη ζωή.
Τότε θα αναζητήσουμε αυτό το ενεργειακό κάλυμμα αποφυγής, διασποράς και πτητικών επιδράσεων για να αποφύγουμε στιγμιαία αυτό που δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε.
Μπορεί να πάρουμε την επιθυμία μας στιγμιαία, αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι, ότι κι αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε, δεν θα συμβεί, θα αυξηθεί περαιτέρω με συγκρούσεις ενοχής και έλλειψη εμπιστοσύνης προς εμάς.
Κανονικά, αυτό που θέλουμε δεν είναι αυτό που χρειαζόμαστε.
Αλλά, έχοντας χάσει τη διαίσθησή μας, μεταφράζεται έτσι.
Για το λόγο αυτό, συνιστούμε αντί να κρίνουμε το εν λόγω φαγητό, να παρατηρούμε τη δόνηση και την επίδραση που θα δημιουργούσε αυτή η τροφή σε εμάς, επιλέγοντας με πιο ολοκληρωμένο και φυσικό τρόπο ένα αποτέλεσμα παρόμοιο με το επίπεδο του σώματος που το χρειάζεται.
Μπορεί μερικές φορές να επιθυμούμε ορισμένες τροφές, με ορισμένες ενέργειες λόγω ελλείψεων στο Φυσικό μας Σώμα.
Τόσο για να γνωρίζουμε τι χρειαζόμαστε και τι θέλουμε, είναι σημαντικό να εργαστούμε για την αυτοπαρατήρηση και την εσωτερική επίγνωση.
Επίσης, να κατέχουμε την «ικανότητα-ανταπόκριση» σε κάθε στιγμή, αλλαγή, ροή, με τις ανάγκες και τις συνεχείς ενεργειακές αλλαγές που μας φέρνει η ζωή.
Για αυτό, χρειάζονται τέσσερις ενέργειες ή ιδιότητες:
Ζήστε στο παρόν.
Νιώστε εντελώς εδώ, ριζωμένοι, με γερά θεμέλια σε αυτή τη ζωή.
Ταυτόχρονα έχοντας την ικανότητα να διαισθανόμαστε και να ακούμε τους ψιθύρους των εσωτερικών μας αναγκών.
Να είσαι αντικειμενικός και να κατανοείς τη φύση της έλλειψης και τι σώμα είναι.
Αφήστε τη ροή, με ευελιξία, να είναι ανοιχτή σε αλλαγές ανά πάσα στιγμή.
Να έχεις ενέργεια και ζωντάνια για να μπορείς να κάνεις αλλαγές.
Με αυτές τις τέσσερις ιδιότητες, θα μπορέσουμε να έχουμε την ικανότητα να ανταποκριθούμε ή να αναλάβουμε την ευθύνη χωρίς ακαμψία ή έλεγχο της ζωής μας, δημιουργώντας κάθε στιγμή με ρευστότητα, χαρά και ζωή αυτό που χρειαζόμαστε.
{Montse Bradfor}
