Η Μεγάλη Επίκληση
Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού
Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων.
Το Φως ας κατέλθει στη Γη.
Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού
Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη.
Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή
Ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων –
Ο σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν.
Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων
Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί
Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού.
Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.
Η ομορφιά και η δύναμη
Αυτής της Επίκλησης έγκειται στην απλότητά της και στην έκφραση ορισμένων κεντρικών αληθειών που όλοι οι άνθρωποι, έμφυτα και φυσιολογικά δέχονται, την αλήθεια ότι υπάρχει μια βασική Νοημοσύνη στην οποία αόριστα δίνουμε το όνομα του Θεού.
Ολόκληρη η Επίκληση
Αναφέρεται σε εκείνη την επικείμενη, επισκιάζουσα και αποκαλυπτική παρακαταθήκη ενέργειας, την άμεση αιτία όλων των γεγονότων στη Γη που δείχνουν την ανάδυση εκείνου που είναι νέο και καλύτερο.
Αυτά τα γεγονότα καταδεικνύουν την κίνηση προς τα εμπρός της ανθρώπινης συνείδησης για περισσότερο φως.
Η σημασία
Από την εστία του Φωτός μέσα από τη Διάνοια του Θεού
Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων.
Το Φως ας κατέλθει στη Γη.
Στις πρώτες τρεις γραμμές, γίνεται μνεία στη Διάνοια του Θεού, ως σημείου εστίασης για θείο φως. Αυτό αναφέρεται στην ψυχή όλων των πραγμάτων.
Ο όρος ψυχή, με τη σημαντική ιδιότητα της φώτισής της, περιλαμβάνει την ανθρώπινη ψυχή και εκείνο το συγκεντρωτικό σημείο του φωτός που θεωρούμε ως «επισκιάζουσα» ψυχή της ανθρωπότητας.
Εκείνη η ψυχή φέρνει φως και εξαπλώνει το φωτισμό.
Είναι απαραίτητο πάντα να θυμόμαστε ότι το φως είναι δρώσα ενέργεια.
Όταν επικαλούμαστε τη Διάνοια
Του Θεού και λέμε: «Ας διαχυθεί φως μέσα στις διάνοιες τω ανθρώπων, το φως ας κατέλθει στη γη», εκφωνούμε μια από τις μεγάλες ανάγκες της ανθρωπότητας και, –εάν η επίκληση και η προσευχή σημαίνουν κάτι – η απάντηση είναι σίγουρη.
Όταν βλέπουμε ότι ανέκαθεν όλοι οι άνθρωποι, κάθε ηλικίας και σε κάθε κατάσταση, έχουν την παρόρμηση να απευθύνουν μια δέηση προς το αόρατο πνευματικό Κέντρο, αποκτούμε σταθερά τη βεβαιότητα ότι ένα τέτοιο κέντρο υπάρχει.
Η Επίκληση είναι τόσο παλαιά όσο και η ίδια η ανθρωπότητα
Μας έχει λεχθεί από τον Χριστό ότι οι άνθρωποι «αγαπούν το σκότος, παρά το φως, επειδή τα έργα τους είναι κακά».
Εντούτοις, μια από τις μεγάλες αναδυόμενες ομορφιές του παρόντος είναι ότι το φως ρίχνεται σε κάθε σκοτεινό τόπο και δεν υπάρχει τίποτα κρυφό που δεν θα αποκαλυφθεί.
Οι άνθρωποι αναγνωρίζουν το σκοτάδι που υπάρχει και τη δυστυχία και συνεπώς προσμένουν το φως.
Ο φωτισμός των διανοιών των ανθρώπων, έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν τα πράγματα όπως είναι, μπορεί να φέρει την κατανόηση των ορθών κινήτρων και τώρα πλέον αποτελεί σημαντική ανάγκη να επέλθουν ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
Στο φως που ο διαφωτισμός φέρνει, θα δούμε τελικά το φως και η ημέρα θα έρθει, που χιλιάδες γιοι και κόρες των ανθρώπων θα είναι σε θέση να πουν μαζί «Εγώ Ειμί το φως του κόσμου.»
Από την εστία της Αγάπης μέσα από την Καρδιά του Θεού
Ας διαχυθεί αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Είθε ο Χριστός να γυρίσει στη Γη.
Το δεύτερο τρίστιχο, αφορά την Καρδιά του Θεού και έχει να κάνει με το σημείο εστίασης της αγάπης.
Αυτή η «καρδιά» του εκδηλωμένου κόσμου είναι η πνευματική Ιεραρχία, εκείνος ο μεγάλος παράγοντας μεταβίβασης της αγάπης σε κάθε μορφή στη θεία εκδήλωση.
Η αγάπη είναι μια ενέργεια που πρέπει να φθάσει στις καρδιές των ανθρώπων και να γονιμοποιήσει την ανθρωπότητα με την ποιότητα της, με αγάπη, κατανόησης.
Αυτός είναι ότι εκφράζεται όταν η αγάπη και η νοημοσύνη έρχονται σε σύζευξη.
Όταν οι μαθητές εργάζονται για την αναγνώριση του Χριστού, θα έρθει ο καιρός που Εκείνος θα μπορεί και πάλι να κινηθεί μεταξύ των ανθρώπων.
Θα μπορεί να αναγνωριστεί δημόσια και να εκτελέσει, έτσι, το έργο Του στα εξωτερικά επίπεδα της ζωής όπως κάνει στα εσωτερικά.
Ο Χριστός είπε, όταν αποχαιρετούσε τους μαθητές του: «Θα είμαι μαζί σας για πάντα, ως το τέλος των ημερών».
Όταν έλθει ο Χριστός
Θα σημειωθεί άνθιση και μεγάλη δραστηριότητα του δικού Του τύπου συνείδησης μεταξύ των ανθρώπων.
Θα απελευθερώσει μέσα στον κόσμο των ανθρώπων τη δύναμη και τη διακρίνουσα ενέργεια της ενορατικής αγάπης.
Τα αποτελέσματα της διανομής αυτής της ενέργειας της αγάπης θα είναι διπλά:
Πρώτον
Η δρώσα ενέργεια της, με αγάπη, κατανόησης θα κινητοποιήσει μια τεράστια αντίδραση ενάντια στη δύναμη του μίσους.
Το μίσος, ο διαχωρισμός και ο αποκλεισμός θα φθάσουν να θεωρούνται ως η μόνη αμαρτία, γιατί θα αναγνωριστεί ότι όλες οι αμαρτίες, όπως απαριθμούνται και εκλαμβάνονται τώρα, απορρέουν από το μίσος ή από το προϊόν της, την αντικοινωνική συνείδηση.
Δεύτερον
Αμέτρητοι άνδρες και οι γυναίκες σε κάθε τόπο θα σχηματίσουν ομάδες για την προώθηση της καλής θέλησης και την προαγωγή ορθών ανθρώπινων σχέσεων.
Από το κέντρο όπου η Θέληση του Θεού είναι γνωστή
Ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων –
Ο σκοπός που οι Διδάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν
Στο τρίτο τρίστιχο, έχουμε την προσευχή να οδηγηθεί σε συμμόρφωση προς το θέλημα του Θεού η ανθρώπινη θέληση, έστω κι αν αυτή μπορεί να μη κατανοείται.
Υπάρχει η ένδειξη, σε αυτές τις τρεις γραμμές, ότι η ανθρωπότητα από μόνη της δεν μπορεί ακόμα να συλλάβει το σκοπό του Θεού, εκείνη την όψη του θείου που επιδιώκει να βρει άμεση έκφραση πάνω στη γη.
Αλλά, καθώς ο σκοπός της Θέλησης του Θεού επιδιώκει να επηρεάσει την ανθρώπινη θέληση, εκφράζεται με τους ανθρώπινους όρους ως καλή θέληση, ως ζωντανή αποφασιστικότητα ή σταθερή πρόθεση για να επιφέρει ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
Παραμένει μεγάλο μυστήριο
Το, τι είναι ουσιαστικά η θεία θέληση.
Ακόμη και ο Χριστός, ο ίδιος, αγωνίστηκε με το πρόβλημα της θείας θέλησης και απευθυνόμενος στον Πατέρα, τη στιγμή που συνειδητοποίησε για πρώτη φορά την έκταση και την πολυπλοκότητα της αποστολής Του ως παγκόσμιου λυτρωτή, φώναξε: «Πάτερ, το δικό σου θέλημα ας γίνει και όχι το δικό μου».
Εκείνα τα λόγια χαρακτήρισαν την εγκατάλειψη των μέσων δια των οποίων προσπαθούσε να σώσει την ανθρωπότητα.
Του έδειξε αυτό που εκείνη την περίοδο εμφανιζόταν ως προφανής αποτυχία και ότι η αποστολή του δεν είχε ολοκληρωθεί. Επί δύο, σχεδόν, χιλιάδες έτη περιμένει να φέρει εκείνη την αποστολή σε καρποφορία.
Δεν μπορεί να προχωρήσει στην αποστολή που Του ανατέθηκε, χωρίς αμοιβαία δράση από την ανθρωπότητα.
Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων
Το Σχέδιο της Αγάπης και του Φωτός ας πραγματοποιηθεί
Και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού
Στο τέταρτο τρίστιχο, αφού έχει γίνει πλέον η επίκληση των τριών όψεων ή δυνάμεων, ήτοι της Διάνοιας, της Αγάπης και της Θέλησης, έχουμε ένδειξη της αγκυροβόλησης όλων αυτών των δυνάμεων στην ίδια την ανθρωπότητα, «το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων».
Εδώ, και μόνον εδώ, μπορούν οι τρεις θείες ποιότητες, σε χρόνο και χώρο, να εκφραστούν και να βρουν την εκπλήρωσή τους.
Εδώ, και μόνον εδώ
Μπορεί αληθινά να γεννηθεί η αγάπη, να λειτουργήσει ορθά η νοημοσύνη και η θέληση του Θεού να εκτυλίξει αποτελεσματικά τη θέληση-για-το καλό.
Από την ανθρωπότητα, μόνη και χωρίς βοήθεια (εκτός από το θείο πνεύμα μέσα σε κάθε άνθρωπο), θα μπορέσει να σφραγιστεί η «πύλη του κακού».
Η «θύρα του κακού»
Διατηρείται ανοικτή από την ανθρωπότητα μέσω των εγωιστικών επιθυμιών της, του μίσους και της χωριστικότητας, από την πλεονεξία και τα φυλετικά και εθνικά εμπόδια, τις ποταπές προσωπικές φιλοδοξίες και την αγάπη για δύναμη και σκληρότητα.
Καθώς η καλή θέληση και το φως θα διαχύνονται στις διάνοιες και τις καρδιές των ανθρώπων, αυτές οι κακές ποιότητες και αυτές οι κατευθυνόμενες ενέργειες που διατηρούν τη θύρα του κακού ανοικτή, θα δώσουν τη θέση τους στις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, σε μια αποφασιστικότητα να δημιουργηθεί ένας καλύτερος και ειρηνικότερος κόσμος και σε μια παγκόσμια έκφραση του καλού.
Δεδομένου ότι αυτές οι ποιότητες εκτοπίζουν τις παλαιές και ανεπιθύμητες, η θύρα όπου το κακό ενοικεί συμβολικά θα αργοκλείσει κάτω από το βάρος της κοινής γνώμης και μέσω της ορθής ανθρώπινης επιθυμίας.
Τίποτα δεν είναι δυνατόν αυτό να το σταματήσει.
Το Φως, η Αγάπη και η Δύναμη ας αποκαταστήσουν το Σχέδιο πάνω στη Γη.
Η τελική γραμμή
Περιέχει την ιδέα της αποκατάστασης, που δείχνει την τονική σκέψη για το μέλλον και ότι θα έρθει η ημέρα που η αρχική ιδέα του Θεού και η αρχική πρόθεσή Του δεν θα αναστέλλεται πλέον από την ελευθερία της βούλησης του ανθρώπου και από το κακό, από τον απόλυτο υλισμό και τον εγωισμό.
Τότε ο θείος σκοπός, μέσω της αλλαγής στην καρδιά και στις επιδιώξεις της ανθρωπότητας, θα επιτευχθεί.
Το βαθύτερο νόημα της Μεγάλης Επίκλησης
Η χρήση αυτής της Επίκλησης ή Προσευχής και η αναδυόμενη προσδοκία της έλευσης του Χριστού αποτελούν, σήμερα, τη μεγαλύτερη ελπίδα για την ανθρωπότητα.
Αν δεν συμβαίνει αυτό, τότε η προσευχή δεν είναι χρήσιμη κι αποτελεί ψευδαίσθηση και οι Γραφές του κόσμου με τις αποδειγμένες προβλέψεις τους, είναι άχρηστες κι απατηλές.
Η μαρτυρία
Των αιώνων αποδεικνύει ότι τίποτε απ’ αυτά δεν είναι έτσι.
Η προσευχή πάντα προκαλεί απόκριση που πάντα δόθηκε, μεγάλοι Υιοί του Θεού πάντα ήλθαν με το αίτημα της ανθρωπότητας και πάντα θα έρχονται κι Αυτός τον Οποίο όλοι οι άνθρωποι αναμένουν, βρίσκεται στο δρόμο Του.
Η προέλευση της Μεγάλης Επίκλησης
Ο άνθρωπος επικαλείται τη θεία προσέγγιση με διάφορους τρόπους: με τη βοήθεια της αδιαμόρφωτης, άφωνης δέησης ή της επικλητικής κραυγής των μαζών.
Κι επίσης με τη σχεδιασμένη, συγκεκριμένη επίκληση των πνευματικά σκεπτομένων, προσανατολισμένων ζηλωτών, των διανοητικά πεπεισμένων εργατών.
Μικρή προσοχή
Έχει αποδοθεί στον παράγοντα της επίκλησης όπως εκφράζεται από τους ανθρώπους του κόσμου.
Ήδη από τα βάθη των αιώνων, η επικλητική κραυγή της ανθρωπότητας έχει ανέλθει ως την πνευματική Ιεραρχία και προκάλεσε ανταπόκριση.
Αυτή η μεγάλη επικλητική κραυγή
Είναι μια τριπλή κραυγή.
Είναι η κραυγή για να ριχτεί φως επάνω στο δρόμο και για εισροή φωτός στα σκοτεινά μέρη της γης.
Είναι, επίσης, μια κραυγή για περισσότερη αγάπη στον κόσμο, όπως εκφράζεται από τους ανθρώπους καλής θέλησης και ανθρωπιστικής νοοτροπίας.
Είναι τελικά η ενορατική δέηση
Των ζηλωτών και των μαθητών στον κόσμο για την έκφραση της Θέλησης του Θεού.
Αυτή η επίκληση αφορά ολόκληρη τη μέση ενστικτώδη ανθρωπότητα, τους άνδρες και τις γυναίκες καλής θέλησης και τους μαθητές του κόσμου, καθώς συνδυάζει το ένστικτο, τη νοημοσύνη και την ενόραση.
Όλα συνυπάρχουν στη Μεγάλη Επίκληση.
Έχετε επίσης συνεχώς στο νου σας αυτή τη βασική μίξη, που βρίσκει τώρα έκφραση και πάρτε θάρρος από τη μαζική προσέγγιση στην πηγή πάσης ζωής, αγάπης και φωτός.
Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στην ενωμένη απαίτηση των ανθρώπων παντού, στις διαβαθμισμένες και συντεταγμένες γραμμές τους.
Η μνημειώδης σημασία
Αυτής της παρουσίασης μιας κοσμικής, πλανητικής και ατομικής άσκησης ευθυγράμμισης, προσευχής ή επίκλησης, είναι ότι παρέχει, ως αποτέλεσμα της ορθής χρήσης της, μία πνευματική εισροή στην ίδια την καρδιά της ανθρωπότητας από τις ύψιστες πηγές.
