Η λειτουργία του νόμου είναι να κάνει, όλα τα όντα να γίνονται σοφότερα.
{Carlos Cardoso Aveline}
Η ιδέα ότι ο νόμος του Κάρμα «τιμωρεί» και «επιβραβεύει» το άτομο είναι συμβολική.
Όπως οποιοδήποτε σύμβολο, δεν θα πρέπει να φαίνεται μηχανικά.
Η μοιρολατρική άποψη του Κάρμα εμποδίζει μόνο την εξέλιξη.
Για να κατανοήσουμε το νόμο της ισορροπίας και της δικαιοσύνης, είναι απαραίτητο να αντιληφθούμε πώς λειτουργεί.
Ξεδιπλώνεται μέσα από ένα πολύπλοκο και δυναμικό κύμα γεγονότων και συσχετίσεων στο ευρύ πλαίσιο της ζωής.
Επομένως, το κάρμα δεν είναι μια καθαρά ατομική γραμμή δράσεων και αντιδράσεων.
Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια ατομική γραμμή σποράς και συγκομιδής.
Αυτή η καρμική γραμμή παρουσιάζει ενέργειες και αντιδράσεις που ρυθμίζονται από το νόμο της δικαιοσύνης και της ισορροπίας.
Ωστόσο, σε βάθος, το κάρμα είναι ουσιαστικά συλλογικό, αν και έχει ένα ισχυρό ατομικό συστατικό. Από αυτό το βασικό γεγονός προκύπτει ο Νόμος της Καθολικής Αδελφότητας.
Στον πλανήτη μας και στο σύμπαν, όλα επικοινωνούν και όλα τα όντα ζουν σε ενότητα.
Αυτή η κοινή ενότητα συνεπάγεται μια συνεχή ανταλλαγή και αλληλεπίδραση μεταξύ όλων των όντων, που ρυθμίζεται από το νόμο της αμοιβαιότητας.
Κατά συνέπεια, το ατομικό κάρμα συνομιλεί μεταξύ τους ανά πάσα στιγμή, επηρεάζοντας ο ένας τον άλλον.
Το ατομικό κάρμα ξεδιπλώνεται μέσα στις δυνατότητες που προσφέρει το συλλογικό κάρμα.
Η θεοσοφική βιβλιογραφία διδάσκει ότι όλη η ανθρωπότητα σήμερα μοιράζεται το κάρμα της πέμπτης φυλής ρίζας και της πέμπτης υπο-φυλής .
Είναι τεχνικοί όροι.
Στην κλασική θεοσοφία, η λέξη «φυλή» σημαίνει «ανθρώπινος τύπος σε μακροπρόθεσμο κύκλο».
Η Θεοσοφία λειτουργεί για την καθολική αδελφότητα μεταξύ όλων των ανθρώπινων τύπων και μεταξύ όλων των όντων, και καταπολεμά τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό.
Οι Θεοσοφιστές είναι φίλοι των Εβραίων, των μαύρων, των αυτόχθονων λαών και όλων των διωγμένων λαών σε όλη την ιστορία.
Σε έναν πολύ μικρότερο κύκλο από αυτόν των φυλών ρίζας και των υπο-φυλών, η ανθρωπότητα συνδέεται με το κάρμα του σημερινού πολιτισμού, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του.
Υπάρχει μια μέση οικογενειακή δομή, μια μέση ικανότητα να δίνει αγάπη σε κάθε παιδί που γεννιέται, και μια σειρά πολιτιστικών καθοριστικών παραγόντων και συνθηκών.
Ας δούμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα κάρμα που δεν είναι καθαρά ατομικό
Ας εξετάσουμε την περίπτωση της γέννησης ενός αυτιστικού παιδιού.
Εκτός από αυτό που είναι ένα καρμικό συμβάν που έχει μια «ατομική» γραμμή δράσεων και αντιδράσεων από τον ανώτερο εαυτό που «γεννιέται» ως αυτιστικό παιδί, το γεγονός είναι επίσης ένα κάρμα του πατέρα και της μητέρας, της οικογένειας και της κοινωνίας στο οποίο γεννιέται ο αυτιστικός.
Αν και προκαλεί ταλαιπωρία, είναι καλό κάρμα, επειδή είναι ένα γεγονός γεμάτο μαθησιακές δυνατότητες.
Και είναι κάτι που απέχει πολύ από το να είναι καθαρά ατομικό.
Άτομα που γεννιούνται σήμερα με περιορισμούς είναι παραδείγματα συλλογικών καρμικών λαθών. Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, και αυτή είναι μια ανθρώπινη κληρονομιά.
Σε αυτό το παράδειγμα, επιπλέον, υπάρχουν συλλογικοί παράγοντες μαζί με τις ατομικές δυσκολίες του ανώτερου εαυτού που δεν μπορούν να αναγεννηθούν εντελώς.
Υπάρχει επίσης μια άλλη σχετική πτυχή σχετικά με το νόμο της ισορροπίας.
Η λέξη «τιμωρία», που εφαρμόζεται σε ένα δυσάρεστο ή επώδυνο κάρμα κάποιου, είναι μια ακατάλληλη και αναποτελεσματική έκφραση επειδή υποδηλώνει ότι οι δυσκολίες της ζωής είναι «τιμωρίες».
Η αλήθεια είναι άλλη.
Δεν υπάρχει κανένας προσωπικός, μονοθεϊστικός Θεός του οποίου το αγαπημένο επάγγελμα είναι να «τιμωρήσει» ή να εκδικηθεί τους ανθρώπους που δεν του αρέσουν.
Μια Σχολή Ψυχών
Δεν υπάρχουν κυρώσεις. Υπάρχουν μαθήματα.
Η ζωή δεν είναι ένα σύστημα φυλακών, αλλά μια Σχολή Ψυχών.
Η συζήτηση για τιμωρία υποδηλώνει μια αυταρχική άποψη της ζωής.
Στο βαθμό που μιλάμε για κάρμα σαν να ήταν τιμωρία, θα χρησιμοποιούμε συμβολική γλώσσα.
Αυτή η μεταφορά υπάρχει στην κλασική θεοσοφική βιβλιογραφία, αλλά δεν είναι ο μόνος πιθανός τρόπος για να περιγράψουμε την πραγματικότητα και η γλώσσα του 21ου αιώνα θα πρέπει να είναι η γλώσσα της παιδαγωγικής, της μάθησης, της αφύπνισης της συνείδησης.
Εκτός από τη συμβολική γλώσσα, ο νόμος του κάρμα είναι πάνω απ ‘όλα ο νόμος της μάθησης.
Ο πλανήτης μας είναι μια μεγάλη σχολή ψυχών.
Υπάρχουν αργά μαθήματα για τους πιο «δύσκολους» μαθητές και ταχύτερα μαθήματα για μαθητές που μαθαίνουν μόνοι τους και μέσω συνειδητής προσπάθειας.
Μερικά γεγονότα είναι ευχάριστα, μερικά είναι δυσάρεστα, αλλά όλα φέρνουν μαθήματα, και μια ανθρώπινη εμπειρία στην οποία δεν υπάρχει διάσταση της διδασκαλίας και της μάθησης.
Διαφορετικά θα ήταν μια άχρηστη εμπειρία.
Τα καρμικά μαθήματα είναι βασικά συλλογικά, επειδή όλα είναι αλληλένδετα.
Ο ξεχωριστός εαυτός είναι τεχνικά μια ψευδαίσθηση.
Μόνο ο ανώτερος εαυτός είναι πραγματικός και είναι οικουμενικός και δεν διαχωρίζεται από οτιδήποτε.
Επομένως, το “ξεχωριστό” κάρμα δεν υπάρχει.
Όχι μόνο το ατομικό κάρμα συνδέεται με το συλλογικό κάρμα, αλλά εξαρτάται εξ ολοκλήρου από αυτό για να ξεδιπλωθεί.
Το κάρμα κάποιου υπάρχει μόνο σε ένα συλλογικό περιβάλλον με το οποίο κάνει διάλογο και αλληλεπιδρά ανά πάσα στιγμή.
Γι ‘αυτόν τον λόγο, ένας προσεκτικός μαθητής της θεοσοφίας θα αποφύγει να πέσει στην ψευδαίσθηση να σκέφτεται ότι, “εάν κάποιος γεννηθεί αυτιστικός, είναι δικό του λάθος και η ψυχή του παιδιού πρέπει να τιμωρείται για κάποιο παρελθοντικό λάθος”
Αυτό θα ήταν το ίδιο με το να πούμε, κάνοντας μια γενίκευση, ότι εάν οι μαύροι καταπιεζόταν κατά τη δουλεία, ήταν δικό τους λάθος, ότι εάν οι Εβραίοι διώκονταν, ήταν δικό τους λάθος, ότι εάν οι εργαζόμενοι υποφέρουν από ανεργία και χαμηλούς μισθούς, είναι δικό τους λάθος και ότι όταν κάποιος ληστεύει ή σκοτώνεται, φταίει το θύμα.
“Αν κάποιος υποφέρει, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έκανε ένα λάθος,” λένε οι απλήρωτοι.
Αυτός ο συλλογισμός είναι απλοϊκός, διεστραμμένος και αντι-εξελικτικός.
Στο κάρμα, δεν αποκομίζονται όλα.
Μακριά από αυτό: αναρίθμητα νέα σφάλματα σπέρνονται κάθε στιγμή.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέες αδικίες διαπράττονται για πρώτη φορά.
Όλες αυτές οι ανισορροπίες θα πρέπει να επιδιορθωθούν και να αντισταθμιστούν σε εύθετο χρόνο.
Η λειτουργία αυτού που αναζητά σοφία είναι να συνεργάζεται με ισορροπία και δικαιοσύνη.
Δεν δικαιολογεί τον πόνο που μπορεί να αποφευχθεί υιοθετώντας μια θέση χωρίς αλληλεγγύη.
Έτσι, δεν είναι όποιος γεννιέται αυτιστικός ή με φυσικούς περιορισμούς “θερίζει αυτό που σπέρνει”.
Πολλοί είναι θύματα περιστάσεων πέρα από το προσωπικό τους κάρμα, και γι ‘αυτό θα ανταμειφθούν δεόντως στο μέλλον.
Μόνο η άποψη της καθολικής αλληλεγγύης μεταξύ όλων των όντων, που ονομάζεται επίσης Συμπόνια, μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την ουσία της εσωτερικής φιλοσοφίας.
Το Κάρμα είναι αδιαχώριστο από συμπόνια.
Χωρίς συμπόνια δεν υπάρχει έξυπνη ζωή.
Το ανθρώπινο κάρμα είναι ουσιαστικά ένα, και ακριβώς λόγω αυτής της ανθρωπότητας εξελίσσεται μέσω αμοιβαίας βοήθειας και αλληλεγγύης.
Αυτή είναι η διδασκαλία των μεγάλων εκπαιδευτών όλων των εποχών.
Σε ατομικό επίπεδο, τα ανθρώπινα όντα γενικά αποκομίζουν κάτι συμβατό με αυτό που σπέρνουν. Ωστόσο, η διαδικασία σχετίζεται με πολλούς διαφορετικούς τύπους συλλογικού κάρμα και δεν υπάρχει άμεση, ή μηχανική αντιστοιχία μεταξύ της σποράς και της συγκομιδής ενός ατόμου.
Τα όντα αποκομίζουν επίσης αυτό που δεν σπέρνουν, το οποίο θα αποζημιωθεί αργότερα, τόσο στην περίπτωση μιας ανεπιφύλακτα σκληρής συγκομιδής, όσο και στην περίπτωση μιας ανεπιφύλακτα ευχάριστης συγκομιδής.
Έτσι, όταν κάποιος θέλει να συμβούν ευχάριστα πράγματα σε αυτόν πριν εξετάσει εάν τα αξίζει, είναι πρόθυμος να ξοδέψει μόνο το θετικό κάρμα του εκ των προτέρων.
Εάν συνέβαινε αυτό, το αποτέλεσμα θα ήταν ένα ιδιαίτερα οδυνηρό μέλλον λόγω των υπερβολικών δαπανών θετικού κάρμα.
Έτσι δεν υπάρχει καλό κάρμα και κακό κάρμα.
Κάθε κάρμα είναι καλό, με την έννοια ότι οποιοδήποτε κάρμα διδάσκει μαθήματα σε όποιον έχει μάτια να δει.
Αυτό που υπάρχει, ναι, είναι ευχάριστο κάρμα και δυσάρεστο κάρμα.
Και αυτό που είναι ευχάριστο δεν είναι πάντα καλό.
Πολλές φορές το δυσάρεστο κάρμα ξυπνά κάποιον, ενώ το ευχάριστο κάρμα γοητεύει και θολώνει το άτομο.
Κάρμα και αντίσταση στην αλλαγή
Στο πνευματικό μονοπάτι, είναι φυσιολογικό ότι για κάποιο διάστημα οι καλές πράξεις «ανταμείβονται» μόνο με περισσότερα βάσανα.
Αυτό δεν συμβαίνει επειδή «η ζωή είναι σκληρή», όπως πιστεύουν ορισμένοι αποθαρρυμένοι. Συμβαίνει επειδή το καλό κάρμα δεν ωριμάζει αμέσως.
Ωριμάζοντας αργά, το κάρμα αποτρέπει την πρόοδο του προσκυνητή στο πνευματικό μονοπάτι από το να είναι επιφανειακό ή να συμβεί χωρίς κατάλληλη δοκιμή.
Η καθυστέρηση στην ωρίμανση του κάρμα δεν είναι ο μόνος παράγοντας που ελέγχει την επιμονή.
Σε κάθε βήμα προς τα εμπρός στο μονοπάτι της αυτογνωσίας, μια ίση δύναμη τραβιέται προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Κατά συνέπεια, ο μαθητής πρέπει να είναι προετοιμασμένος για «αντίσταση στην αλλαγή», τόσο στο φυσικό επίπεδο όσο και στα συναισθηματικά και διανοητικά επίπεδα.
Ο νόμος του κάρμα είναι ο νόμος της αμοιβαιότητας.
Κάθε δράση αντιστοιχεί σε μια αντίδραση που θα δοκιμάσει, στο ίδιο επίπεδο της πραγματικότητας, τη δύναμη της απόφασής σας να ταξιδέψετε το μονοπάτι με διαρκή τρόπο.
Δεν υπάρχουν «εύκολες» ή «ελεύθερες» προόδους που είναι σταθερές στο πνευματικό μονοπάτι.
Πρέπει να προχωρήσετε με συνέπεια, βήμα προς βήμα.
Πρέπει να έχετε μια άνευ όρων θέληση, ικανή να αποκτήσετε ακόμη μεγαλύτερη δύναμη σε δυσκολίες.
Η φύση της ευτυχίας του μαθητή πρέπει να είναι σταθερή, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές παλίρροιες της ζωής.
Αυτός ο ρεαλισμός μειώνει ριζικά το μέγεθος των απογοητεύσεων και από την άλλη πλευρά, αυξάνει τη δύναμη και τη διάρκεια των νικών.
{Το άρθρο ” Κάρμα: Τιμωρία ή μάθηση, είναι μια μετάφραση από τα Πορτογαλικά και έχει γίνει από τον Alex Rambla Beltrán _ filosofiaesoterica}
