Ο Μυστικός Δείπνος απεικονίζεται στη Βίβλο με δύο διαφορετικούς τρόπους.
Ο ένας αφηγηματικός και ο άλλος συμβολικός.
Ο Μυστικιστικός τρόπος ερμηνείας περικλείει όλα τα εμβλήματα και τα ενεργά στοιχεία αυτού του αρχετυπικού γεγονότος.
Παρόλα αυτά, το τελετουργικό γεγονός του Μυστικού Δείπνου φέρνει τη δυνατότητα κοινής χρήσης μιας νέας διαθήκης με τα Θεία βασίλεια.Η περίοδος από το 4300 π.Χ. έως το 2150 π.Χ. ονομαζόταν «Εποχή του Ταύρου», από το 2150 π.Χ. έως το 0 μ.Χ. ονομαζόταν «Εποχή του Κριού», και η περίοδος 0 έως το 2150 μ.Χ. είναι η «Εποχή των Ιχθύων» και από το 2150 θα είναι η περίφημη «Εποχή του Υδροχόου». [1]
Ο Αμνός του Θεού
Στη Βίβλο, με το συμβολικό επεισόδιο των Δέκα Εντολών, όταν ο Μωυσής κατέβηκε με τις εντολές και είδε τους ανθρώπους να λατρεύουν το Χρυσό Μόσχο, έγινε έξαλλος.
Ο Μωυσής αντιπροσωπεύει την αρχή της νέας Εποχής του Κριού και επομένως, στο όραμά του, οι «παλιοί θεοί» της Εποχής του Ταύρου θα έπρεπε να είχαν μείνει πίσω.
Στην αρχαία Ελλάδα, οι θεοί και τα τέρατα και η σύνδεσή τους με τον Ταύρο ήταν εξαιρετικά κοινά, συμπεριλαμβανομένων των βοδιών του Ποσειδώνα, του θρύλου του Μινώταυρου, των αρχετυπικών έργων του Ηρακλή για τη σύλληψη του Μηνωικού Ταύρου και των βοοειδών του τέρατος Γηρύωνα.
Μπορούμε επίσης να αναφέρουμε τις ιερές αγελάδες στην Ινδία και τους ταύρους στην Αίγυπτο και τη Ρώμη.
Όλοι τους αντιπροσώπευαν τις ενέργειες της εποχής ή του αιώνα.
Η επόμενη εποχή είναι αυτή του Κριού, που στην ελληνική μυθολογία αντιπροσωπεύεται από το Κριάρι, ειδικά με το Χρυσόμαλλο Δέρας στην κλασική ιστορία του Ιάσονα και των Αργοναυτών.
Σημειώστε τη σύμπτωση μεταξύ του Χρυσού Μοσχαριού του Μωυσή και του Χρυσόμαλλου Δέρας σε αυτούς τους δύο θρύλους, εμφανίζονται και οι δύο στη μετάβαση μεταξύ των Εποχών.
Το ψωμί και το ψάρι
Ο Χριστός εμφανίστηκε σε μια άλλη μεταβατική περίοδο για την ανθρωπότητα, οριοθετώντας το πέρασμα από την Εποχή του Κριού στην εποχή των Ιχθύων.
Γι’ αυτό τα σύμβολα του Χριστού θα ήταν ταυτόχρονα το Ψάρι (ο Ψαράς των Ψυχών) και ο Αμνός του Θεού.
Εσωτερικά, αυτή θα ήταν η έκφραση του Άλφα και του Ωμέγα, η αρχή και το τέλος ενός κύκλου δημιουργίας ή της εκδήλωσης αυτού του κύματος συνείδησης.
Δεδομένου ότι συμβόλιζε τον αστερισμό του Κριού και τον αστερισμό των Ιχθύων, εκπληρώνοντας όλες τις 360 μοίρες του ελλειπτικού, τον κύκλο των αστεριών.
Η Χριστιανική αποστολή ήταν να φέρει τροφή για τις ψυχές της ανθρωπότητας.
Πολλές φορές στα βιβλικά κείμενα ο Χριστός αναφέρει ότι είναι ο άρτος της ζωής και μάλιστα το αποδεικνύει κάνοντας το θαύμα του ψωμιού και του ψαριού για το πλήθος που περιμένει τις διδασκαλίες του.
Το ίδιο το ψωμί θα μπορούσε να γίνει κατανοητό ως η ουσία των ηθικών οδηγιών του.
Αυτή η ιδέα επαναλαμβάνεται κατά τη διάρκεια του τελευταίου τελετουργικού εξαγνισμού και προετοιμασίας που συμμετέχει με τον μαθητή του πριν από τη σταύρωση Του.
Σε αυτό το τελετουργικό γεγονός, ο Χριστός πλένει τα πόδια των μαθητών του, όχι μόνο ως χειρονομία καλής θέλησης αλλά και ως τελετουργική κάθαρση, προετοιμάζοντας τους «μαθητές» Του για την επόμενη φάση της αποστολής τους.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα πόδια είναι ένα από τα σύμβολα των Ιχθύων.
Οι Εργάτες στον Αμπελώνα
Ο Αμπελώνας και το κρασί είναι σταθερά και ισχυρά σύμβολα που υπάρχουν και στις δύο γραφές της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.
Οι «εργάτες στον αμπελώνα» είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα που αναφέρεται για πρώτη φορά στον Ησαΐα, στη συνέχεια στο Κατά Ματθαίον 21:33-46 και ξανά σε πολλά από τα έργα του Αποστόλου Παύλου, ειδικά στο:
«Καθώς εργαζόμαστε στον αμπελώνα, πρέπει να αποδείξουμε τη δουλειά μας.»
~Γαλ. 6:4
Καθώς ο αμπελώνας λειτουργεί ως μεταφορά για ολόκληρη τη δημιουργία, το κρασί αντιπροσωπεύει την ενέργεια της συνείδησης του Χριστού και τη δύναμή του να μεταμορφώνει και να μεταβάλλει τις πραγματικότητες.
Συμβολικά, είναι το ενεργητικό Αίμα που τροφοδοτεί, θρέφει και υποκινεί τα πλάσματα να εξελίσσονται και να επεκτείνουν τα σχέδια της δημιουργίας.
Ως θέμα καταγραφής, η διακονία του Χριστού κατά την ενσάρκωση της Μητέρας Ιησού ξεκίνησε με μια πράξη θαυματουργίας, ή θαύματος, μετατροπής του νερού σε κρασί, που εξιστορήθηκε στο επεισόδιο της Γαμήλιας Γιορτής της Κανά.
Κατά ειρωνικό τρόπο, ο Δάσκαλος κλείνει επίσης την περίοδο της διακονίας του κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου μέσω μιας άλλης θαυματουργικής διαδικασίας, της Μεταμόρφωσης, μετατρέποντας το κρασί στο «πνευματικό» του αίμα.
Το κρασί είναι επίσης ένα σύμβολο που αντιπροσωπεύει το Ιερό Αίμα, και χρησιμοποιείται και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σε πολλές τελετουργίες και γιορτές μέχρι σήμερα.
Το Θυσιαστικό αίμα δεν είναι πραγματικό αίμα στο οποίο αναφερόμαστε, ούτε ως προς τη φύση ούτε το περιεχόμενο, αλλά ως η αγιασμένη ενέργεια που διαποτίζει όλα τα έμβια όντα και τα επίπεδα της συνείδησης.
(Συνεχίζεται)
[1] Αυτές οι ημερομηνίες από το παλιό Ιουλιανό ημερολόγιο υπολογίζονται στην Μετάπτωση των Ισημεριών
