Η αναγνώριση και η αλληλεπίδραση με το εσωτερικό σας παιδί είναι ένας εξαιρετικά ισχυρός τρόπος για να συνδεθείτε με τον εαυτό σας.
Τι θα λέγατε αν μπορούσατε να περάσετε μια στιγμή με τον 5χρονο εαυτό σας;
Τι γίνεται με τον εαυτό σας των 7,10, 15 ετών;
Όλοι έχουμε ένα εσωτερικό μικρό κοριτσάκι ή αγοράκι και χρειάζεται να μιλήσουμε σε αυτό το παιδί και είναι εξίσου σημαντικό να μιλήσει και αυτό σε εμάς.
Αν δεν είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε ως παιδιά, τώρα μπορούμε.
Ας προσπαθήσουμε να γράψουμε ένα ή περισσότερα γράμματα στο παιδί μέσα μας για να του πούμε ότι αναγνωρίζουμε την παρουσία του και ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε για να γιατρέψουμε τις πληγές του ή να το ευχαριστήσουμε.
Αφού γράψουμε μερικά γράμματα, μπορεί να παρατηρήσουμε ότι και αυτό έχει κάτι να μας γράψει .
Μόνο η αγάπη και η συμπόνια θα μας κάνουν να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις για αυτό το παιδί.
Μια στοργική και συμπονετική καρδιά αρχίζει να μεγαλώνει και έτσι θα είμαστε σε θέση να αγκαλιάσουμε το εσωτερικό μας παιδί.
Το γράμμα μας επιτρέπει να κοιτάξουμε βαθιά και βοηθά τις καρδιές μας να επεκταθούν με στοργική καλοσύνη.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε τα όποια τραύματα μας και σιγά σιγά να γιατρευτούμε.
Το ίδιο ισχύει και για την καρδιά μας, η οποία, αν είναι μικρή, δεν μπορεί να ανεχτεί τον πόνο που μπορεί να έχει προκληθεί από ένα τραύμα.
Αλλά όταν, με στοργική καλοσύνη και συμπόνια, οι καρδιές μας μεγαλώνουν, μπορούν να αγκαλιάσουν τον πόνο χωρίς να υποφέρουν, όπως και την χαρά χωρίς να υπερχειλίζουν, έτοιμες να σπάσουν.
Γράμμα
Αγαπημένη μου μικρή,
Τι κάνουν τα μάτια σου τόσο λυπημένα;
Ξέρεις, η ζωή είναι παράξενη και περίπλοκη και υπέροχη ταυτόχρονα.
Θα σου χαρίσει πολύτιμες στιγμές και ιδιαίτερα δύσκολες προκλήσεις, αλλά θέλω να ξέρεις ένα πράγμα:
Ότι εσύ είσαι δυνατή θα ξεφύγεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και θα το ανακαλύψεις κάνοντας ένα βήμα τη φορά.
Ξέρω ότι αγαπάς το τρέξιμο, όμως πάντα βιάζεσαι τρέχοντας να μεγαλώσεις, να γίνεις μεγάλη ώστε να κάνεις ότι θέλεις, όπως το θέλεις.
Αλλά όταν γίνει, θα καταλάβεις ότι το πιο πολύτιμο πράγμα που είχες στα χέρια σου, ήταν εκείνος ο καιρός των κούκλων.
Στην εποχή της ανεμελιάς, να παίζεις να τρέχεις και να κρύβεσαι.
Απόλαυσε το παιχνίδι σου τώρα, όσο περισσότερο μπορείς, αυτή την χαρά της παιδικής ηλικίας.
Μην γίνεσαι ενήλικας πριν την ώρα σου, όχι, δεν σου αξίζει και δεν σου ταιριάζει.
Ο κόσμος των ενηλίκων είναι περίπλοκος και θα χαθείς.
Εγώ, θα σου επιτρέψω να ζήσεις την ομορφιά της παιδικότητάς σου, θα πετάξουμε μαζί χαρταετούς και θα χρωματίσουμε τους ουρανούς με τα όνειρά μας.
Θα χορέψουμε σαν μικροί ινδιάνοι, γύρω από τη ζωή και από τα κουρέλια των φανταστικών ιστοριών της, την μαγεία θα προσπαθήσουμε να φέρουμε στον κόσμο των ενηλίκων.
Ξέρεις, μικρό μου κοριτσάκι, υπάρχει η ιερή διάσταση της ευφάνταστης ιεροτελεστίας.
Απόλαυσε αυτή τη στιγμή, στα ξέγνοιαστα απογεύματα του δρόμου, παίζοντας, χορεύοντας και τραγουδώντας στις γειτονιές, τρώγοντας παγωτά, μετρώντας τα αστέρια και περιμένοντας τον κόσμο που ονειρεύεσαι να΄ρθει.
Σε νιώθω μέσα μου μικρή, και μια συμβουλή έχω να σου δώσω, δώσε χρόνο στον εαυτό σου να μεγαλώσει σαν παιδί, παιδί και εγώ αλλοτινών χρόνων, τότε που σε έψαχνα, αλλά ήμουν εσύ.
Σε συμβουλεύω λοιπόν όμορφη μικρή μου, να μεγαλώσεις και να ονειρευτείς, χωρίς τους φόβους που τα σκοτάδια σου τρομάζουν, χωρίς να είσαι κολλημένη σε ταμπού, σε πεποιθήσεις που οι άλλοι σου κολλάνε.
Τα μπλοκαρίσματα που σου χτίζουν σαν παιδί, προσκολλήσεις να μην σου γίνουν καθώς μεγαλώνεις.
Και αν κάνεις λάθη σαν παιδί, μην τα φέρεις στον κόσμο των μεγάλων.
Τα λάθη των παιδιών, είναι σαν ζαχαρωτά που λιώνουν στην πάροδο του χρόνου.
Ανακάλυψε τον κόσμο από την αρχή, μα, μέσα σου κοίτα πρώτα για να τον προλάβεις, μεγαλώνοντας να ξέρεις τι θα βρεις, ποιος και τι είναι σημαντικό για σένα.
Μην βιάζεσαι να μεγαλώσεις αγαπημένη μου μικρή, μείνε εκεί με τις υπέροχες γιαγιάδες, τα παραμύθια να σου διαβάζουν από την αρχή, και τους πρίγκιπες στα όνειρα σου να σου φέρνουν.
Μείνε στις αγαπημένες αγκαλιές, γιατί θα έρθει καιρός που δεν θα υπάρχουν.
Απόλαυσε αργά αργά εκείνο το φιλί, που απαλά στα μαλλιά σου ακουμπάει, ρευστό θα γίνει κάποια στιγμή και αϋλο γύρω σου θα πετάει.
Ήδη ζεις με τον φόβο αυτόν, να χάσεις αυτούς που αγαπάς και σε τρομάζει το αύριο χωρίς εκείνους.
Όμως κοριτσάκι μου μικρό, τώρα είμαι εγώ εδώ, μίλα μου και θα σου τραγουδήσω.
Μίλα μου και πες μου για τα μυστικά, τα γέλια σου και τις χαρές σου.
Έχω ανοίξει μια μεγάλη αγκαλιά, μέσα της να κουρνιάσεις, γιατί εγώ μέσα μου σε νιώθω συνεχώς, αφουγκράζομαι την πνοή σου.
Πάρε το χέρι μου θα γελάσουμε μαζί, αλήθεια πες μου, έχεις σταματήσει ποτέ να παίζεις;
Αυτός ο χρόνος ο πολύτιμος για σένα, είναι που κάνει την καρδιά σου να χτυπά, αναμνήσεις δημιουργεί στην μηχανή των δικών μου μελλοντικών χρόνων.
Και ξέρεις, φρόντισα όλα τα όνειρα που γεννήθηκαν στην αγνή καρδιά σου, όλα αυτά, άλλα τα φύτεψα στον κόσμο μου εδώ και σιγά σιγά μεγαλώνουν, άλλα τα κοίμισα στο μπαούλο των καιρών, είναι ζεστά, χουχουλιασμένα, μη θυμώνεις.
Δεν ξέρω κοριτσάκι μου μικρό, αν θα είσαι περήφανο για μένα, για αυτό που έχω γίνει στη ζωή, για αυτά που κάνω και άλλα ήθελες εσύ, όμως ομολογώ πως κάπως τα ταιριάζω.
Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι προσπάθησα πάρα πολύ, για το καλύτερο, παρά τα πάντα.
Έπεσα σε χίλια χρωματιστά κομμάτια και μερικές φορές χανόμουν, έπεφτα και έπεφτα στο έδαφος, ξανά και ξανά, πολλές οι πληγές που άφησαν σημάδια.
Αλλά ευτυχώς ήσουν εσύ εκεί, μαζί μου με το αθώο χαμόγελό σου, πήρες απαλά κάθε κομμάτι μου που έβρισκες, παιχνίδι στα χέρια σου γινόταν.
Κάθε κομμάτι σαν πουλί, που έπεσε από τη φωλιά του και εσύ το φρόντισες καλά από όλα τα διάσπαρτα θραύσματα του.
Στις πιο δύσκολες στιγμές μου ήσουν εδώ, πάντα με καλούσες τον ουρανό να κοιτάξω, τα σύννεφα να παρατηρώ, μηνύματα να βρω μέσα σε εκείνα.
Όταν δεν μπορούσα στα προβλήματά μου, λύση να βρω, με έπαιρνες από το χέρι να παίξουμε μαζί, γιατί ήσουν σίγουρη για μένα, ότι θα τα κατάφερνα ξανά.
Απλώς, έπρεπε να διάθεση αλλάξω, κάθε φορά που γινόταν και γίνεται αυτό, όλα τακτοποιούνται με θεία χάρη.
Γιατί εσύ γνωρίζεις καλά, την διαίσθηση φίλη καλή την έχεις, και όπως γνωρίζουμε πολλοί, με αγγέλους τα παιδιά μιλάνε.
Υπήρχαν φορές που ήμουν σκεπτική, οι προκλήσεις των μαθημάτων μεγάλες, όμως εσύ ήσουν και πάλι εκεί, κρυφτό μου έπαιζες για να γελάσω, αστεία τα έπαιρνες τα σοβαρά, και θύμωνα πολύ μαζί σου.
Τώρα όμως καταλαβαίνω το γιατί, γιατί αν χάσουμε το χαμόγελό μας στη ζωή, σημαίνει ότι έχουμε πάρει το λάθος δρόμο.
Και σε ευχαριστώ αγαπημένη μου μικρή, που ποτέ δεν με έκανες να τον χάσω.
Ο ενθουσιασμός και η ελπίδα σου ένωσαν τα κομμάτια της καρδιάς και μαζί δημιουργήσαμε ορίζοντες νέους, φτιαγμένους με όνειρα αληθινά που αν πέσουν δεν θα ξανασπάσουν.
Όμως σε παρακαλώ, αγαπημένη μου μικρή, εσωτερικό παιδί μου, μίλα μου και εσύ, πρέπει να μάθω τα φαντάσματα που σε κατοικούν, αυτά που σου κλέβουν την ξεκούραση τις νύχτες, για να σε βοηθήσω να τα διώξεις μακριά, δεν μπορώ να γνωρίζω αν δεν μου μιλήσεις.
Εσύ με βοήθησες πολύ, άσε με να σε βοηθήσω.
Αν δεν σε ακούσω, θυμώνεις και μετά νιώθω τη φωτιά σου μέσα μου, ή κρύβεσαι σε μια σκοτεινή γωνιά για να κλάψεις και η ζωή μου χάνει όλα τα υπέροχα χρώματα της.
Αλλά ξέρω ότι είναι αρκετό για μένα να σου χτυπήσω την πόρτα και να σου μιλήσω, ή να σου γράψω όπως κάνω τώρα, για να ξαναδώ το χαμόγελό σου και να ξανά βρω εγώ το δικό μου.
Έλα, πιάνω το χέρι σου τώρα, προχωράμε μαζί, δεν θα σε εγκαταλείψω και ξέρω ότι ούτε εσύ θα το κάνεις.
Κάθε φορά θα είσαι σε όλο μου το γέλιο και εγώ θα είμαι σε όλο σου το παιχνίδι.
Χρειάζομαι αυτόν τον αυθορμητισμό σου.
Χρειάζομαι την απλότητά σου.
Χρειάζομαι την αγνότητα της καρδιάς σου.
Χρειάζομαι την ικανότητά σου να είσαι τόσο κοντά στην ψυχή μας.
Σε χρειάζομαι κοριτσάκι.
Σε χρειάζομαι για να ζήσουμε και οι δύο.
Γιατί αυτό που σε κάνει χαρούμενο είναι το μόνο που μπορώ να σου δώσω, είναι τα απλά πράγματα, τα χαμόγελα, οι αγκαλιές, οι βόλτες στο δάσος και το πλατσούρισμα στη θάλασσα, το να βλέπεις τον κόσμο όπως τον κοιτάς, με μάτια ονειροπόλο, ελπιδοφόρο, και με απορία.
Και να παίζεις, να παίζεις, να παίζεις, μέσα σε ουράνια τόξα.
Και καταλαβαίνω ότι και εσύ έχεις το μυστικό κλειδί της δικής μου ευτυχίας, είναι κρυμμένο στο χαμόγελό σου, στο να ζεις τα όνειρα που κρατάς στην καρδιά σου, στο να νιώθεις χαρούμενο που μεγαλώνεις μαζί μου, που ξέρω ότι μπορώ να δώσω νόημα στη ζωή μου, ότι μπορώ να την κάνω να αξίζεις να ζεις, να παίζεις και να γελάς, στις εκρήξεις του δικού μου γέλιου.
Σε ευχαριστώ κοριτσάκι μου γλυκό.
Είσαι μέσα μου και εγώ μέσα σου.
Και υπόσχομαι ότι θα σε φροντίζω ζωή μου.
Είσαι το εσωτερικό μου παιδί.
Θα σε αγαπώ για πάντα.
Σε αγαπώ.
Επίλογος
Το εσωτερικό παιδί είναι ένας ιερός φύλακας, προστατεύει την ικανότητά μας να παίζουμε, να φανταζόμαστε, να ονειρευόμαστε, να εξερευνούμε, να δημιουργούμε.
Είναι ο τυχοδιώκτης που επαναστατεί ενάντια σε έναν απολιθωμένο, στάσιμο, παλιό κόσμο που δεν κοιτάζει το μέλλον.
Το Εσωτερικό Παιδί, έχει φτερωτά πόδια και δεν περπατάει στον κόσμο, τρέχει, πετά, ξεπερνά τα όρια που επιβάλλονται, με κίνδυνο να κάψει τα φτερά του.
Υπάρχουν πολλά δώρα που μπορεί να μας φέρει αν του δώσουμε την ευκαιρία.
Αλλά το μέτρο που μας επιτρέπει να διατηρήσουμε τη θετική όψη αυτών των χαρισμάτων, που αν ζούσαμε στα άκρα θα γινόταν εμπόδια, ανήκει σε εμάς, στον ενήλικα, που μπορεί να πάρει αυτό το Εσωτερικό Παιδί στην καρδιά του, από το χέρι και να συμφιλιωθεί μαζί του.
{Νεκταρία Σπυροπούλου}
