Μπορεί να χαλαρώσει, να διαμορφώσει,
να αποστραγγίσει και να αιματώσει.
Όταν ξαπλώνεις, σώμα και ψυχή
όλα ενεργά.
Με το απαλό άγγιγμα του θεραπευτή,
ο κόσμος σβήνει.
Στρες, πόνος, πρόβλημα,
τίποτα άλλο δεν γίνεται δίλημμα.
Τόσο όμορφη είναι αυτή η σκηνή:
Ένα σώμα απογυμνωμένο,
δίνεται στη φροντίδα αυτών που ανήκουν σε αυτό.
Στη συνέχεια ανοίγει ένα νέο σύμπαν.
Μπορεί να υπάρχει σύνδεση με το θείο,
όπως κι αν είναι, ο καθένας χάνεται,
ο καθένας έχει τον άχρονο χρόνο.
Οι ελιγμοί αγγίζουν το φυσικό σώμα
και είναι σε θέση να διεισδύσουν με τέτοιο τρόπο
τόσο που οι αντανακλάσεις γίνονται αισθητές στην ψυχή.
Όλα χωρίς βιασύνη, όλα σε βραδύτητα, κρατάς τον ρυθμό.
Είναι μια ενέργεια που ανταλλάσσεται,
χωρίς να ζητηθεί τίποτα σε αντάλλαγμα.
Αγάπη άνευ όρων, ασκούμενη
από την πρώτη επαφή.
Από την αρχή μέχρι την ολοκλήρωση,
κάνουμε μια σύντομη έρευνα,
σε σώματα και ψυχές,
για να μάθουμε πού και πώς,
μπορούμε να θεραπεύσουμε.
Χέρια που σφίγγουν, πιέζουν, ζυμώνουν.
Ο δέκτης μοιάζει με φτερό που χορεύει,
με το ρυθμό της θεραπείας.
Τελικά, δεν υπάρχει τίποτα που να μην χαμογελάει,
κάθε κύτταρο, κάθε όργανο και όλη η καρδιά.
Βαριά άτομα, βαριά ζωή,
από την καθημερινή κατάχρηση.
Όταν ξαπλώνεις εκεί, ξαπλωμένος,
καθαρίζεις το μυαλό και αφήνεις τη ψυχή να μιλήσει.
Όταν έχεις πραγματικούς δασκάλους,
κάθε μάθημα δίνεται με σοβαρότητα.
Μάθετε να φροντίζετε ο ένας τον άλλον
με ειλικρίνεια και αλήθεια.
Αφήνουμε στην άκρη τη ματαιοδοξία μας,
και οπουδήποτε σε αυτή την πόλη,
λέμε με απόλυτη περηφάνια: «Ναι! Ασκώ την τέχνη της αφής»
Αγγίζω με αγάπη, εκπαιδεύω με αγάπη, προσπερνάω το σώμα
και αγγίζω ψυχή.
Και δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να αντισταθεί,
στο ιερό άγγιγμα της τέχνης αφής.
{ Νεκταρία Σπυροπούλου }
