Αποδεχόμενος να πεθάνει στο σταυρό, ο Ιησούς έκανε μια θυσία, και πρέπει να το διαλογιστούμε για να μετρήσουμε το μεγαλείο Του και να συνδεθούμε με αυτό μέσω της σκέψης.
Αλλά στη νέα ζωή που προτείνει τώρα ο Χριστός, δεν συνιστάται να παραμένουμε στα βάσανα του σταυρού, γιατί ο Χριστός εκδηλώνεται επίσης μέσω της ομορφιάς, της χαράς και του φωτός.
Στη νέα κοινωνία, είναι οι σκέψεις για τη δόξα του Χριστού που πρέπει να θρέψουν την εσωτερική μας ζωή.
Ο Παράδεισος χαίρεται που δεν φιλάμε πλέον το έδαφος και δεν γονατίζουμε δίπλα σε τάφους, γιατί υπάρχει ένα λαμπρότερο μέλλον για μας.
Και αν υπάρχουν νεκροί για να φροντιστούν, δεν είναι εκείνοι στα νεκροταφεία, αλλά εκείνοι που είναι θαμμένοι βαθιά μέσα μας.
Οι παλιές μας συνήθειες και οι παλιές μας παρανοήσεις.
Αυτοί είναι οι νεκροί που πρέπει να αναζητήσουμε και να τους φροντίσουμε.
Όταν πετύχουμε σε αυτό, εμείς επίσης θα εισέλθουμε στη δόξα του Χριστού.
{Omraam Mikhael Aivanhov}
