Ζούμε μια μεγάλη ιερή εποχή που ονομάζουμε Pachakut, μια εποχή κατά την οποία επιστρέφουμε στην ισορροπία μέσω της αφύπνισης του Ιερού Θηλυκού, της ενέργειας Warmi, που κατοικεί σε όλα τα Όντα.
Μια εποχή πολλαπλών αφυπνίσεων, μια πολυδιάστατη εποχή, στην οποία αμφισβητούνται οι αλήθειες που μας καθοδηγούσαν μέχρι τώρα, δεν είναι πια μονόπλευρες αλήθειες.
Όλο και περισσότεροι από εμάς αποδεχόμαστε ότι ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια και ενώνοντας αλήθειες μπορούμε να αποκτήσουμε μια ευρύτερη ιδέα της πραγματικότητας.
Αυτό μας κάνει σοφότερους και βαθύτερους.
Αυτό μας επιστρέφει στην αγάπη για οτιδήποτε υπάρχει, στην συμπαντική κοσμική αγάπη, στην αγάπη που μας συνδέει με τo ιερό, με ό,τι υπάρχει, ορατό και αόρατο.
Και όλα αυτά σημαίνουν «αλλαγή», μια βαθιά αλλαγή στην ουσία της ανθρωπότητας, ένα άλμα στη συνείδηση, ένα κβαντικό άλμα.
Όλα αλλάζουν
Αυτό μας επηρεάζει όλους, ανεξάρτητα από το τι κάνουμε ή πού βρισκόμαστε, ή την ιδεολογία που ακολουθούμε, την πνευματικότητα ή τη θρησκεία.
Δεν έχει σημασία η ηλικία, το φύλο, ούτε καν αν είμαστε άνθρωποι, ζώο ή φυτό, γιατί η αλλαγή ξεπερνά όλα αυτά.
Αυτή είναι η αρχαία σοφία που τώρα επιστρέφει για να μας υπενθυμίσει ότι:
όλες οι πράξεις που κάνουμε μετράνε, δεν υπάρχει τίποτα «μάταιο».
Όλες οι προσπάθειές μας αθροίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και είναι εκεί, συνεισφέροντας μια νότα σε αυτή τη μεγάλη μελωδία που αντηχεί στην ανθρωπότητα.
Εμπιστευτείτε τη διαδικασία
Γι’ αυτό είναι σημαντικό να διατηρούμε πίστη στον εαυτό μας, στον δρόμο που επιλέξαμε με την καρδιά μας.
Ότι έχουμε πίστη στις αποφάσεις μας, όταν προέρχονται από τη μοναδικότητά μας, γιατί αυτές μας οδηγούν να κάνουμε πράξεις που προκαλούν «κατάσταση» στη ζωή μας.
Αυτό σημαίνει ότι μας αλλάζουν για πάντα, είναι πράξεις που μόλις τις κάνουμε, δεν θα είμαστε ποτέ ξανά οι ίδιοι, γιατί μας έχουν μετουσιώσει.
Είναι πολύ σημαντικό να μην φοβόμαστε τις δικές μας αλλαγές.
Μη φοβάστε την αλλαγή
Πολλοί από εμάς ζήσαμε πολλά χρόνια κουβαλώντας ιστορίες που δεν χρειαζόμαστε πια, αλήθειες που μας περιόρισαν, ζήσαμε με πρότυπα και σχήματα που καθοδηγούσαν τη συμπεριφορά μας, κάναμε «λάθη» και στο τέλος φτάσαμε εκεί, στα βαθιά.
Λοιπόν, εκεί που είδαμε τους εαυτούς μας να αντικατοπτρίζονται με την πραγματικότητα του ποιοι είμαστε, με τις αδυναμίες μας, με τη σκιά μας και με το φως μας, τα παρατήσαμε, και μερικές φορές έχουμε ζήσει ακόμη και θάνατο, γιατί σε πολύ σκοτεινά πηγάδια χάνεται η ψυχή.
Και ναι, γιατί εκείνες τις στιγμές πεθαίνουμε, και όταν πεθαίνουμε, βλέπουμε λίγο φως, αν και μπορεί να μην φαίνεται σε αυτές τις στιγμές, το φως είναι πάντα εκεί, μας ανυψώνει και μας επιτρέπει να κάνουμε άλματα συνείδησης. Αυτό το φως ίσως καταλάβαινε κάτι βαθύ.
Δεν το περνάμε όλοι αυτό, κάποιοι θυμόμαστε και το «θείο σχέδιο» και ερχόμαστε με ξεκάθαρα πράγματα, άλλοι δεν χρειάζεται να φτάσουμε στο πηγάδι, γιατί μας αρκεί να πέσουμε μόνο δυο βήματα. Το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή έχουμε πάρει μια απόφαση:
Να είμαστε αυτοί που πραγματικά είμαστε, να είμαστε αυθεντικοί.
Και αυτό δεν είναι εύκολο, αφού έχουμε ζήσει μια ζωή χτίζοντας τις «προσωπικότητες» μας, τις μάσκες μας με τις οποίες έχουμε παρουσιαστεί στον κόσμο, στην οικογένειά μας, στους φίλους μας.
Η αλλαγή γίνεται πιο δύσκολη, γιατί πιστεύουν ότι πραγματικά μας «γνωρίζουν» και ότι γνωρίζουν τις αδυναμίες και τα ελαττώματα μας, πολύ λίγοι ίσως τις αρετές μας.
Είναι δύσκολο να αλλάξουμε, σε ένα μέρος όπου έχουν καταγραφεί και μας έχουν χαρακτηρίσει τα περασμένα μας γεγονότα, μας καταδικάζουν και μας επιβαρύνουν με ένα « αυτή είναι πάντα έτσι ή αυτός πάντα έτσι κάνει», και όπου μας επιβάλλουν πεποιθήσεις όπως «δεν πρόκειται να αλλάξεις ποτέ «ή» θα είσαι πάντα ο ίδιος».
Συνήθως το κάνουμε και αυτό. Και αυτό δεν είναι ελευθερία, δεν είναι αγάπη.
Το να αλλάζουμε βαθιά είναι μια πράξη θάρρους, σημαίνει να αναγεννιόμαστε με επίγνωση, να τολμάμε να σπάμε τα στερεότυπα μας, τις πεποιθήσεις που μας επιβάλουν οι άλλοι, τα πρότυπα μας και τα πρότυπα των άλλων.
Σημαίνει να εκπλήξουμε πρώτα τον εαυτό μας και ύστερα τους άλλους.
