Προς το τέλος αυτής της εποχής
Όταν το εαρινό σημείο πλησιάζει στον επόμενο αστερισμό – στον Υδροχόο – οι άνθρωποι κάνουν τεχνολογικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις βασισμένες στα ενεργειακά κύματα.
Αυτή είναι μία από τις πρώιμες επιδράσεις της πολλά υποσχόμενης εποχής του Υδροχόου, μιας εποχής τεχνικών επιτευγμάτων.
Η ακτινοβολία του αστερισμού του Υδροχόου, που δεν γνωρίζει όρια και σαρώνει κάθε εμπόδιο στο πέρασμά της, αποκαλύπτεται στις σκέψεις και τις κοινωνικές ανθρωπιστικές ιδέες.
Στο τέλος της εποχής των Ιχθύων, αυτές οι νέες ενέργειες προκαλούν μεγάλες επαναστάσεις στα μέρη όπου οι άνθρωποι αντιδρούν πολύ σθεναρά σ’ αυτές.
Ένα όραμα από την εποχή που οι ενέργειες του Υδροχόου λειτουργούν σε πλήρη ένταση μου δείχνει ότι ο μέγας διδάσκαλος αυτής της εποχής καταργεί όλα τα σύνορα μεταξύ των τριών κυρίαρχων θρησκειών.
Αποδεικνύει με την ίδια την ύπαρξή του ότι ο εσωτερικός πυρήνας όλων των θρησκειών είναι η μία και η αυτή αλήθεια, ο ένας και ο αυτός Θεός.
Το σύνορο μεταξύ θρησκείας και επιστήμης εξαφανίζεται, επίσης, καθώς οι άνθρωποι ανακαλύπτουν ότι τα πάντα, ακόμα και η ύλη, είναι μία κίνηση κυμάτων.
Μαθαίνουν ότι οι μοναδικές διαφορές μεταξύ των εκδηλώσεων του πνεύματος και της ύλης είναι διαφορές συχνότητας, ενώ στην ουσία τα πάντα αποτελούν την εκδήλωση και μόνο της μίας, μοναδικής, πρωταρχικής πηγής όλων των δυνάμεων, του Θεού.
Τα πάντα είναι ένα κύμα, όπως ακριβώς δείχνει και η συμβολική αναπαράσταση του αστερισμού του Υδροχόου : ένα υπερφυσικό ον με την υδρία του, απ’ όπου ρέουν κύματα.
Οι πνευματικές κινήσεις
Πάνω στη γη φανερώνουν αυτή την επίδραση.
Η επιστήμη ανακαλύπτει τη θεωρία των «κυμάτων» και εγώ βλέπω αμέτρητες εφευρέσεις βασισμένες στα κύματα.
Βλέπω εικόνες ανθρώπων, τοπίων και αντικειμένων – εικόνες φτιαγμένες από την επίδραση των κυμάτων του φωτός.
Βλέπω διάφορα είδη συσκευών που εκπέμπουν κύματα.
Τα κύματα εισχωρούν στην ύλη και αποκαλύπτουν τη στερεότητά της.
Υπάρχουν κύματα που δείχνουν ποια στοιχεία είναι παρόντα στην ύλη των πλανητών και των σταθερών αστέρων, των ηλεκτρικών κυμάτων, των ηχητικών κυμάτων, των κυμάτων του φωτός και της οσμής.
Η ιατρική επιστήμη έχει πάψει να προσφέρει θεραπείες με βάση το νερό και τις έχει αντικαταστήσει με θεραπείες βασισμένες στα κύματα.
Όλων των ειδών τα κύματα, από το υπέρυθρο μέχρι το υπεριώδες, βραχέα κύματα και άλλα, ακόμα πιο βραχέα, ακόμα πιο διεισδυτικά κύματα και συχνότητες, όλα χρησιμοποιούνται από την επιστήμη.
Ο αστερισμός του Υδροχόου
Ανήκει στο αέρινο πρόσωπο του Θεού.
Και η ανθρωπότητα κατακτά τον αέρα με αέρα, με ενέργειες που έχουν αποκτηθεί από την ύλη στην αέρια κατάστασή της.
Βλέπω ανθρώπους να προχωρούν από την ατμοκίνητη μηχανή σε άλλες μηχανές που λειτουργούν με αέριο. Και τότε τα έκπληκτα μάτια μου παρακολουθούν τεράστιες αχτίδες, πολύ ψηλά στον αέρα, φτιαγμένες από ανθρώπινα χέρια, που μεταφέρουν ανθρώπους στις κοιλιές τους.
Αυτές οι μηχανές κινούνται με αέριο: Ο αέρας κατακτά τον αέρα.
Μέσω του συμπληρωματικού αστερισμού του Λέοντα, οι άνθρωποι αναγνωρίζουν την ισχυρότατη εκδήλωση του Θεού στη γη.
Ο ήλιος, ο μέγας Ρα, αναγνωρίζεται και πάλι ως η πρωταρχική πηγή κάθε εκδήλωσης της γήινης ενέργειας.
Για άλλη μια φορά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι λατρεύουν τον ήλιο, αν και όχι με τη θρησκευτική έννοια του όρου.
Η επιρροή του Λέοντα φαίνεται και σ’ ένα άλλο επίπεδο.
Η επίδραση του Υδροχόου έχει ως αποτέλεσμα την κατάργηση όλων των συνόρων, όλων των περιορισμών.
Η απουσία, όμως, διαχωριστικών γραμμών, χωρίς ένα συγκεντρωτικό μέσο-σημείο, μεταφράζεται σε ψυχική νόσο, σε πνευματικό θάνατο.
Η έλλειψη ορίων του Υδροχόου θα επηρέαζε ως μία ψυχική νόσος τις ασυνείδητες μάζες.
Αυτή η αρρώστια θα μπορούσε να μεταδοθεί σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, προκαλώντας αναρχία και χάος, καταστρέφοντας τα πάντα.
Μέσω του συμπληρωματικού αστερισμού του Λέοντα, πάντως, η κυριαρχία συγκεντρώνεται εξατομικευμένα σε προσωπικότητες – δικτάτορες – οι οποίοι ομαδοποιούν τους ανθρώπους γύρω τους και τους οδηγούν.
Στην εποχή αυτή, οι άνθρωποι ανακαλύπτουν τη συγκοινωνία και την αμοιβαία επαφή με άλλους πλανήτες.
Τα διαχωριστικά όρια και τα εμπόδια εξαφανίζονται και μαζί τους η απομόνωση της γης στο κοσμικό διάστημα.
Και καθώς εξαφανίζονται ακόμα και τα σύνορα ανάμεσα στις χώρες, ολόκληρη η ανθρωπότητα διοικείται από ένα κέντρο.
«Ένας στάβλος, ένας βοσκός.»
{Μύηση – Ελίζαμπεθ Χέικ _ 1897-1994}
