Σε έναν κόσμο γεμάτο αντιθέσεις και εναντιώσεις, το να μείνεις ήρεμος και λογικός παρόλο που βράζεις μέσα σου συχνά απλά δεν βοηθάει.
Περισσότερο κακό κάνει παρά καλό.
Ιδιαίτερα για τον θυρεοειδή αδένα, το συκώτι και το πάγκρεας δημιουργώντας ασθένειες και άλλα θέματα.
Οι καταστάσεις όμως, όσο περίεργο και να φαίνεται κάποιες φορές, έρχονται στην επιφάνεια για να μας τεστάρουν, με άλλα λόγια τεστάρουμε τον εαυτό μας, εφόσον ότι υπάρχει και συμβαίνει προκαλείται από τον εαυτό μας με αρχική μορφή την σκέψη – φαντασίωση της, αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες καλούμε τον εαυτό μας να αναδείξει τον πολεμιστή μέσα μας.
Για να σταματήσει κάτι να μας ενοχλεί πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιήσουμε και κατά συνέπεια να το εκφράσουμε.
Όπως τα μικρά παιδιά θέλουν την προσοχή μας και θα κάνουν τα πάντα για να την κερδίσουν, έτσι και οι “μικροενοχλήσεις”.
Πρέπει να δείξουμε την προσοχή μας σε αυτά και μόνο όταν εκφράσουμε, κατά προτίμηση λεκτικά και όχι σιωπηλά μέσα μας, την κατανόηση ότι υπάρχουν, αλλά επιθυμούμε να σταματήσουν να μας ενοχλούν γιατί θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά, τότε η πιθανότητα να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος όντως είναι πολύ μεγάλη, καθώς σταματάμε να το θρέφουμε με τις ανάλογες σκέψεις.
Το εκπληκτικό σε αυτήν την υπόθεση όμως είναι το πόσο διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Ο φυσικός νόμος των αντιθέτων μας διδάσκει ότι όλα αποτελούνται από το αρνητικό και το θετικό σε ίσο βαθμό για να επικρατηθεί μια ισορροπία.
Μέχρι και μαθηματικά αποδεικνύεται αυτό:
Ο απόλυτος αριθμός του α είναι τόσο το +α, όσο το -α.
Έστω λοιπόν το θετικό ίσο με το φως και το αρνητικό ίσο με την απουσία του, δηλαδή το σκοτάδι.
Εφόσον ισχύει αυτό, τότε όσο φωτεινό είναι κάτι στην εκδηλωμένη του κατάσταση, τόσο μη φωτεινό είναι στην ανεκδήλωτη.
Παρομοιάζοντας τώρα το κατώτερο εγώ με το αρνητικό φορτίο και τον ανώτερο Εαυτό με το θετικό, τότε καταλαβαίνουμε ότι όσο πιο μεγάλη είναι η απόλυτη τιμή του Εγώ, τόσο πιο έντονες οι καταστάσεις. Αλλά για να υπάρχει σημαίνει ότι μπορεί το ίδιο το άτομο να αντεπεξέλθει επειδή το Φως βρίσκεται σε ίσο βαθμό μέσα του.
Και επειδή μέσα στο μαθηματικό πλαίσιο του απολύτου δεν υπάρχει ποτέ αρνητικό, αλλά πάντα θετικό πρόσημο, το Φως νικά!
Πάντα!
Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για την ισορροπία καταστάσεων, αλλά για την συνειδητοποίηση της αξίας μας σε ότι και να βιώνουμε.
Από την στιγμή που θα πετύχουμε ακριβώς αυτό, τότε όχι μόνο θα πάψει να υπάρχει το λεγόμενο πρόβλημα, αλλά θα πάψει να μας ενοχλεί η οποιαδήποτε κατάσταση.
Έτσι παντρεύεται η εσωτερική με την εξωτερική γαλήνη.
Αποδεικνύοντας στον μικρό και μεγάλο Εαυτό μας την δύναμή μας, αλλάζοντας απλά το πρόσημο.
