ΗΣαρακοστή, ή Quadragesima στα λατινικά, καθορίζει την περίοδο των σαράντα ημερών προετοιμασίας για το Πάσχα.
Κοινώς κατανοούμε τη Σαρακοστή ως μια περίοδο μεταξύ των εποχών, αλλά φέρει έναν τόνο προβληματισμού και αξιολόγησης αυτού που πραγματοποιήθηκε και αφομοιώθηκε στον προηγούμενο κύκλο.
Η Σαρακοστή προέρχεται από την ειλικρινή επιθυμία της καρδιάς μας να ξεκινήσουμε εκ νέου.
Περίπου διακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Χριστού, οι Χριστιανοί άρχισαν να προετοιμάζουν το Πάσχα με τρεις ημέρες προσευχής, διαλογισμού και νηστείας.
Γύρω στο έτος 350 μ.Χ., η Εκκλησία αύξησε τον χρόνο προετοιμασίας σε σαράντα ημέρες, την προετοιμασία για την Αναγέννηση του Χριστού.
Στη Βίβλο, και σε πολλά άλλα ιερά κείμενα, ο αριθμός σαράντα εμφανίζεται με πολλούς σημαντικούς τρόπους.
Οι σαράντα ημέρες είναι έκφραση μιας τελετουργικής περιόδου μύησης της οποίας το θέμα είναι μια αναγέννηση.
Η έννοια της Σαρακοστής ως «Άνοιξη», όπως ορίζεται από την αλλαγή της εποχής στη φύση.
Οι καταιγίδες, οι βροχές και οι αλλαγές του καιρού αρχίζουν να μας λένε ότι η αλλαγή είναι καθ’ οδόν.
Οι μέρες γίνονται μεγαλύτερες, οι σπόροι θα βλαστήσουν σύντομα.
Όλη η φύση αρχίζει να ξυπνά από τον λήθαργο του χειμώνα και η εντροπία των πραγμάτων αρχίζει να ζωντανεύει.
Η Σαρακοστή ως Χρονοδιάγραμμα της Φύσης
Οι περισσότεροι από εμάς αντιλαμβανόμαστε τη Σαρακοστή ως μια περίοδο περιορισμού και μετάνοιας, όπου η νηστεία ενθαρρύνεται και εκλαμβάνεται ως απαραίτητο βήμα για τη γενική προετοιμασία του Πάσχα.
Καθώς η φύση ανανεώνεται φυσικά, ο περιορισμός είναι απαραίτητος στη σκηνή ενός νέου κύκλου, πριν έχουμε τα σπορόφυτα, τις ανθίσεις και τους καρπούς της νέας επερχόμενης σεζόν.
Ο περιορισμός και η μετάνοια δεν προέρχονται από την άμεση ανάγκη για τις τελειότητες του πνευματισμού, αλλά επειδή, αυτή την εποχή του χρόνου, παραδοσιακά, τα αποθέματα τροφής που ξεχειμώνιαζαν είναι χαμηλά.
Η Εσωτερική Σαρακοστή
Αυτή η ιδιαίτερη περίοδος μεγαλείου, επαναλαμβάνει τον κύκλο της αναγέννησης, καθώς οι ενέργειες της δημιουργίας επιστρέφουν για να ζωντανέψουν τα προηγούμενα αδρανοποιημένα στοιχεία της ζωής.
Για να ακολουθήσει κανείς αυτή την πρακτική, μπορεί να αναπτύξει και να εμβαθύνει την κατανόηση της νηστείας, όχι ως περιόδου περιορισμού αλλά ως περιόδου αυτοεκπαίδευσης και κάθαρσης.
Θα πρέπει να είναι μια περίοδος όπου κάποιος επικεντρώνεται στη διόρθωση των ελαττωμάτων, των λαθών, των εξαρτήσεων και των αδυναμιών, μια στιγμή για να καταστρώσετε όλα τα νέα σας σχέδια για το μέλλον και να ευθυγραμμιστείτε με τη ροή Κι (ή Τσι) της φύσης που διευκολύνει τη διαδικασία.
Είναι καιρός να γιορτάσουμε το φως και να αναλάβουμε βιώσιμες δεσμεύσεις στον εαυτό μας.
1. Να «περιορίσεις» τον εαυτό σου από το να είναι πολύ επικριτικός.
2. Να καθαρίσεις τον εαυτό σου από μνησικακίες και να συγχωρέσεις.
3. Να εγκαταλείψεις εγωιστικές και περιοριστικές προοπτικές που απλώς φέρνουν βάρος και ανησυχίες στη ζωή σου.
4. Για να αλλάξεις τη νοοτροπία σου για μια κατάσταση, που μπορεί να μην μπορείς να την αλλάξεις.
5. Να γιορτάζει κανείς τη ζωή του με πληρότητα και αλήθεια.
