Ο δάσκαλος
Ρωτήθηκε ποια ήταν η διαφορά μεταξύ χημείας και αλχημείας στις σχέσεις ζευγαριών και απάντησε αυτές τις όμορφες και σοφές λέξεις:
Άτομα που αναζητούν “Χημεία” είναι επιστήμονες της αγάπης, δηλαδή συνηθίζουν στη δράση και την αντίδραση.
Οι άνθρωποι που βρίσκουν την “Αλχημεία” είναι καλλιτέχνες της αγάπης, δημιουργώντας συνεχώς νέους τρόπους αγάπης.
Οι χημικοί αγαπούν από την αναγκαιότητα. Οι Αλχημιστές κατά επιλογή.
Η Χημεία πεθαίνει με τον καιρό, η Αλχημεία γεννιέται μέσα στο χρόνο.
Η χημεία αγαπά τη συσκευασία. Η Αλχημεία απολαμβάνει περιεχόμενο.
Η χημεία συμβαίνει. Η αλχημεία χτίζεται.
Όλοι αναζητούν χημεία, μόνο λίγοι βρίσκουν αλχημεία.
Η χημεία προσελκύει και αποσπά την προσοχή σεξιστών και φεμινιστών.
Η αλχημεία ενσωματώνει την αρσενική και γυναικεία αρχή, έτσι γίνεται μια σχέση ελεύθερων ατόμων με τα δικά τους φτερά και όχι μια έλξη που υπόκειται στις ιδιοτροπίες του εγώ.
Συμπερασματικά, ο δάσκαλος είπε, κοιτάζοντας τους μαθητές του
Η αλχημεία συγκεντρώνει αυτό που διαχωρίζει η χημεία.
Η αλχημεία είναι ο πραγματικός γάμος, η χημεία και το διαζύγιο που βλέπουμε καθημερινά στα περισσότερα ζευγάρια.
Ας αρχίσουμε να χτίζουμε συνειδητές σχέσεις, καθώς η χημεία θα κάνει πάντα το σώμα μας να γερνά.
Ενώ η αλχημεία θα μας κάνει πάντα να μπαίνουμε με την ψυχή και να παραμένουμε.
