Όμορφα πράγματα συμβαίνουν
Σε αυτούς που ξέρουν να περιμένουν.
Σε αυτούς που ξέρουν την αξία της υπομονής, σε αυτούς που καλλιεργούν τον κήπο τους με αφοσίωση και προσπάθεια.
Γιατί όλα όσα απαιτούν να περιμένουμε υπομονετικά, δημιουργούν μια αύρα ενθουσιασμού και προσδοκιών γύρω μας.
Λατρεύω τους ανθρώπους που γνωρίζουν ότι μια φάση άρδευσης και αναμονής είναι επίσης απαραίτητη μεταξύ της σποράς και της συγκομιδής.
Είναι ζωτικής σημασίας να μην πέσουμε σε απόγνωση, να μην αισθανόμαστε σύγχυση όταν το μέλλον φαίνεται αβέβαιο και δεν ξέρουμε πότε θα φτάσει αυτό που θέλουμε.
Να θυμάσαι ότι η άνοιξη πάντα επιστρέφει
Θυμάμαι έναν χειμώνα που ο πατέρας μου χρειαζόταν ξύλα, οπότε έψαξε να βρει ένα νεκρό δέντρο και το έκοψε.
Ήρθε η άνοιξη και νέα και πολύ λεπτά κλαδιά άρχισαν να φυτρώνουν από τον ήδη σάπιο κορμό εκείνου του δέντρου.
Ο πατέρας μου στεναχωρήθηκε και είπε:
Ήμουν σίγουρος ότι το δέντρο ήταν νεκρό.
Αυτό το χειμώνα είχε χάσει όλα του τα φύλλα, αλλά το κρύο μάλλον έκανε τα κλαδιά να σπάσουν και να πέσουν, σαν να μην είχε μείνει ούτε μια πρέζα ζωή σε εκείνο τον παλιό κορμό.
Όμως τώρα καταλαβαίνω ότι υπήρχε ακόμα ζωή μέσα του!
Και, γυρνώντας προς εμένα, είπε:
Μην ξεχνάς αυτό το μάθημα.
Μην κόβεις ποτέ δέντρο το χειμώνα.
Ποτέ μην πάρεις μια κακή απόφαση σε μια σκοτεινή στιγμή.
Μην κάνεις ποτέ σημαντικές επιλογές όταν η διάθεσή σου δεν είναι η καλύτερη.
Περίμενε, κάνε υπομονή. Η καταιγίδα θα περάσει. Να θυμάσαι ότι η άνοιξη πάντα επιστρέφει.
Όλα περνούν, όλα φτάνουν, όλα αλλάζουν
Οι ανταμοιβές πάντα θα έρχονται, γιατί ο χρόνος μας βοηθά να κλείσουμε τις πόρτες των πιο δυσάρεστων δωματίων, να πολεμήσουμε την αγωνία και να κάνουμε την ελπίδα να ανθίσει ξανά.
Θα έρθει μια στιγμή που θα ξυπνήσουμε και θα διαπιστώσουμε ότι οι επιθυμίες μας κέρδισαν τη μάχη και ότι κάτι καλό έρχεται στη ζωή μας.
Σίγουρα σου έχουν πει πολλές φορές «μην κάνεις το λάθος να πάρεις τελικές αποφάσεις εξαιτίας ενός παρορμητικού συναισθήματος».
Αυτή η συμβουλή ενσωματώνει την αξία της υπομονής, την ικανότητα να ηρεμείς και να βλέπεις τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.
Γιατί αν δράσουμε χωρίς να περιμένουμε την καλύτερη στιγμή, μάλλον θα σκάψουμε μόνοι μας τον τάφο.
Θα βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στο σκοτάδι και θα αγωνιζόμαστε να βρούμε ελπίδα όταν κατακλυζόμαστε από τα δικά μας συναισθήματα.
Η υπομονή να γνωρίσεις τον εαυτό σου
Γνωρίζοντας πώς να περιμένεις σημαίνει πρώτα απ’ όλα να έχεις την υπομονή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να σταματήσεις και να σκεφτείς και να νιώθεις σίγουρος για τους ανθρώπους που είμαστε.
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να βελτιώσουμε για να δούμε τον κόσμο με πιο συνειδητοποιημένα και λογικά μάτια.
Η υπομονή είναι ένα δώρο που απαιτεί να έχουμε επίγνωση των βλαβών του παρορμητισμού και του μη στοχασμού.
Μόνο μέσω αυτού θα μπορέσουμε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουμε δυσανάλογο τίμημα.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να καλλιεργήσουμε την υπομονή μας, να γίνουμε πιο προσεκτικοί και να ξέρουμε πώς να περιμένουμε;
Αναπνεύστε
Η βαθιά αναπνοή είναι πάντα ένας καλός τρόπος σκέψης.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, κατά μία έννοια, μέσω της αναπνοής, επιτρέπουμε στον εαυτό μας ένα διάλειμμα από τον εσωτερικό μας διάλογο.
Μάθετε τον λόγο της βιασύνης και της ανυπομονησίας σας.
Σκεφτείτε τους λόγους που σας οδηγούν να ενεργείτε τόσο παρορμητικά και ανυπόμονα.
Οργανώστε τα χρονοδιαγράμματα και επανεξετάστε τις προτεραιότητές σας.
Αυτό θα σας βοηθήσει να γνωριστείτε και να ηρεμήσετε στις πιο έντονες στιγμές.
Προσδιορίστε ποια πράγματα ή άτομα αυξάνουν την ανυπομονησία σας
Μερικές φορές οι άνθρωποι ή οι καταστάσεις γύρω μας δημιουργούν μια σύγκρουση που μας αναγκάζει να ενεργούμε χωρίς σκέψη.
Σκεφτείτε το και προσπαθήστε να το λάβετε υπόψη ή αποφύγετε αυτές τις καταστάσεις.
Είναι χρήσιμη η ανυπομονησία σας; Δικαιολογείται;
Απαντήστε σε αυτές τις δύο ερωτήσεις με εντελώς ειλικρινή τρόπο και ψάξτε με ψυχραιμία τις συμπεριφορές που επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά και σας εμποδίζουν να πετύχετε αυτό που θέλετε.
Πάρτε το χρόνο σας και περιμένετε απροσδόκητα πράγματα
Ένα ωραίο απόφθεγμα του Τζεφ Φόστερ συνοψίζει τέλεια αυτήν την αρχή:
” Όσο άσχημα κι αν πάνε τα πράγματα, πάντα καλείσαι να επιβραδύνεις, να αναπνεύσεις, να σταματήσεις να θέλεις να λύνεις τα πάντα, να μην βγάζεις βιαστικά συμπεράσματα, να αναπνέεις περισσότερο “.
Η καλλιέργεια του δώρου της υπομονής απαιτεί δέσμευση, όπως κάθε άλλη διαδικασία μάθησης.
Για το λόγο αυτό, πρέπει να ασκηθεί ανοχή για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επίγνωση του τι μας συμβαίνει, βελτιώνοντας την ικανότητα να διαβάζουμε το βιβλίο της ζωής μας, να το γράφουμε και να το ξαναγράφουμε, να απολαμβάνουμε ακόμη και τις ατελείς σελίδες και να τις βελτιώνουμε με ένα νέο χαμόγελο.
