Αντίσταση Στη Θεραπεία

Το πρώτο βήμα για την πρόβλεψη της επιτυχίας σε οποιαδήποτε θεραπεία είναι η δημιουργία δεσμού μεταξύ του πελάτη (ασθενή) και του θεραπευτή.
Η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι σημαντική για την ανάπτυξή της και απαραίτητη για την επίλυση κάθε είδους αντίστασης που μπορεί να προκύψει.

Όταν πηγαίνουμε στη θεραπεία, το κάνουμε οικειοθελώς, ή έτσι θα έπρεπε να είναι, οπότε πώς είναι δυνατόν να αντιστεκόμαστε σε μια πράξη που έχουμε επιλέξει εσκεμμένα να κάνουμε;
Πρώτα απ’ όλα, ας δούμε τι σημαίνει αντίσταση.
Είναι μια ασυνείδητη άμυνα που προστατεύει τον πελάτη από την αγωνία να φέρει στη συνείδηση, στο άμεσο παρόν, εκείνες τις συγκρούσεις, σκέψεις ή επιθυμίες που δεν αποδέχεται, για οποιονδήποτε λόγο, το υποσυνείδητό του, αυξάνοντας το περιεχόμενο της σκιάς του, όπως μας εξήγησε ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ.

Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι όσο πιο βαθιά προσπαθούμε να τα κρύψουμε, τόσο περισσότερο τα προβάλλουμε στην καθημερινότητά μας και τόσο περισσότερο υποφέρουμε τις συνέπειες.
Όταν ζούμε εξαρτημένοι από το περιεχόμενο της σκιάς μας, συνηθίζουμε να νιώθουμε βάσανα, πόνο, δυσαρέσκεια κ.λπ., το προσδιορίζουμε ως τη ζώνη άνεσής μας και λέμε φράσεις όπως:
«Πάντα με πονούσε πολύ…, Αυτό είναι φυσιολογικό για μένα…, έτσι είμαι και δεν μπορώ να αλλάξω… κλπ”.

Αυτό μας δίνει ένα ψεύτικο αίσθημα ασφάλειας και όταν πηγαίνουμε στη θεραπεία νιώθουμε ότι απειλούμαστε.
Αντιστεκόμαστε ασυναίσθητα από φόβο, μεταμφιεσμένοι από πολλές περιπτώσεις και λόγους, αλλά τελικά είναι ακριβώς αυτό, φοβόμαστε την αλλαγή.
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι αν πάρουμε τη στάση της καταπολέμησης της αντίστασης, γίνεται ισχυρότερη, ενώ αν επιλέξουμε να την εντάξουμε στη θεραπεία ως ένα ακόμη στοιχείο της αντιμετώπισης, σιγά σιγά αυτή η αντίσταση θα υποχωρήσει από μόνη της, επιτρέποντας την πλήρη ανάπτυξή της.

Το πρώτο αναπόφευκτο βήμα για να ξεκινήσει η διαδικασία είναι να προσδιορίσετε αυτές τις αντιστάσεις με την απλή ερώτηση, τι φοβάται ο πελάτης;
Ποιος είναι ο πραγματικός φόβος του;
Προφανώς δεν πρόκειται να του το ρωτήσουμε με αυτόν τον τρόπο, τόσο άμεσα, γιατί συχνά ο πελάτης δεν ξέρει πώς να εξηγήσει τι του συμβαίνει στη θεραπεία, ούτε γιατί του συμβαίνει αυτό που του συμβαίνει.

Σε πολλές περιπτώσεις βλέπουμε ότι το αίσθημα της ενοχής ρυθμίζει τη ζωή του πελάτη, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί την παθολογία του ως αυτοτιμωρία, δικαιολογώντας έτσι τη συμπεριφορά θύματος ή θύτης και χωρίς πόρους να βγει από έναν κλειστό κύκλο που τον περιορίζει.
Εμφανίζονται κρίσεις, όπως π.χ.
«Είμαι κακός/κακός…, δεν αξίζω συγχώρεση…, νιώθω ένοχος…, δεν είμαι άξιος να με αγαπούν…, κ.λπ.».

Ο φόβος της αλλαγής εμποδίζει τη θεραπεία και τροφοδοτεί την ενοχή, και όσο περισσότερη ενοχή αισθάνεται κανείς, τόσο περισσότερο φόβο για την αλλαγή έχει.
« Αφού δεν αξίζω την αγάπη, θα επιστρέψω στο λάθος μου, θα ξανακάνω «λάθος», θα επαναλάβω τη «σκληρή πράξη» μου για να τιμωρήσω τον εαυτό μου ακόμα περισσότερο».

Η συγχώρεση είναι ο τελικός τρόπος για να λύσουμε αυτόν τον κόμπο, αφού αναλάβουμε την ευθύνη για τις πράξεις που διαπράχθηκαν, αλλά χωρίς το βάρος της ενοχής, αντιπροσωπεύοντας την πηγή της σύγκρουσης και κατανοώντας τους λόγους, τους δικούς τους ή άλλους, που την προκάλεσαν.
Ας δούμε τώρα μερικές από τις πιο κοινές αντιστάσεις στη θεραπεία.

 

Αντιστέκω στην αντιμετώπιση σε θεραπεία όταν:

 

– Δεν θέλω να ακούω ότι δεν μου ταιριάζει, ο εγωισμός μου δεν με αφήνει να προχωρήσω και παίρνει τον απόλυτο έλεγχο του μυαλού μου.

– Αφού ήρθα στη θεραπεία, δίνω όλη τη «δύναμη» στον θεραπευτή, δεν πρόκειται να κάνω τίποτα, αφήστε τον να τα κάνει όλα, η λύση στο πρόβλημά μου δεν είναι δική μου.
(Έτσι ακούμε φράσεις όπως: μόνο εσύ μπορείς να με βοηθήσεις, τα αφήνω όλα στα χέρια σου κ.λπ.)

– Συμπεριφέρομαι ως θύμα και ως εκ τούτου, δεν έχω δικαίωμα να θεραπευτώ.

– Αν είμαι υγιής θα σταματήσω να έχω την προσοχή (π.χ.: αν γίνω καλά, κανείς δεν θα μου δώσει σημασία, αν ανακτήσω το θάρρος να επιστρέψω στη δουλειά μου, θα σταματήσω να κάνω αυτό που με ικανοποιεί, κ.λπ.).

– Φοβάμαι την κρίση του θεραπευτή, τι θα σκεφτεί για μένα;

– Ταυτίζομαι απόλυτα με την ασθένειά μου ή με τη σύγκρουσή μου, με τέτοιο τρόπο ώστε να έχω στο μυαλό μου ακόμη και επετείους (π.χ. πριν από τρία χρόνια από τότε που έκανα μια εγχείρηση, πριν από είκοσι χρόνια από τότε που με έδιωξαν κ.λπ.).

– Μιλάω πολύ, πολύ!
Με τέτοιο τρόπο που δεν αφήνω τον θεραπευτή να απευθυνθεί στο θέμα που θα θεραπευθεί γιατί δεν μπαίνει ποτέ στην ουσία του θέματος.

– Αρνούμαι τα πάντα, σε κάθε πρόταση υπάρχει μια άρνηση.

– Λέω εσκεμμένα ψέματα, ελπίζοντας ότι ο θεραπευτής «δεν το προσέχει».

– Φοβάμαι τόσο πολύ τη θεραπεία που προφανώς θυμώνω και έτσι παίρνω τον έλεγχο του τι συμβαίνει.

– Μου προκάλεσε πολλή σύγχυση και συνεχή λήθη, (δεν μπορούσα να σου πω…, δεν έχω ιδέα…, τώρα δεν ξέρω, κλπ…).

– Πρέπει να διατηρήσω τον έλεγχο της θεραπείας, έστω και ασυνείδητα, αρχίζω να θέλω να τροποποιώ το περιβάλλον όπου διεξάγεται, κάνω προτάσεις στον θεραπευτή για το πώς να την αντιμετωπίσει, είμαι ανήσυχη/ος.

– Φοβάμαι την αυτοανακάλυψη, κι αν δεν μου αρέσει αυτό που ανακαλύπτω ότι είμαι;
Τι κι αν δεν είμαι τόσο καλός/ή όσο νομίζω ότι είμαι;

– Νομίζω ότι είμαι αδύναμος/η να αντιμετωπίσω οτιδήποτε προκύψει, από ντροπή, από φόβο, αν ανακαλύψω κάποιο σημαντικό τραύμα δεν θα ξέρω τι να κάνω.

Εικόνα καρφίτσας ιστορίας

Και τελικά:

– Βλέπω τον θεραπευτή ως αντίπαλο, κάποιον που ξέρει κάτι για μένα που δεν ξέρω, που έχει κάτι που μου λείπει και καταλήγω να είμαι επιθετικός απέναντί ​​του ή να τον απαξιώνω από φθόνο.
Τέλος, οι πελάτες που έρχονται για διαβούλευση και εξηγώντας τι τους συμβαίνει δίνουν ατελείωτες αφορμές, τριγυρνούν και δεν ξέρουν πώς να φύγουν από εκεί, τους ζητείται μια ώρα λεκτικής σιωπής για να εκφραστούν με την γλώσσα του σώματος.

Μέσω στάσεων που τον συνδέουν με τα συναισθήματά του, για το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, που επιλέγονται ελεύθερα από τον πελάτη, μπορούν να πουν πολλά και μπορούμε επίσης να του ζητήσουμε να χρησιμοποιήσει ένα αντικείμενο αντιπροσωπευτικό της αντίστασής του και να το περιγράψει και μετά να προτείνουμε.
Τι θα συνέβαινε αν αυτό εξαφανιζόταν αυτή τη στιγμή από τη ζωή σας;

 

 

 

Νεκταρία Σπυροπούλου
Reiki Master Teacher/ Spiritual Teacher
Ολιστική – Ενεργειακή  Θεραπευτική
Κιν: 6987196691
Email: info@harmonyspiritualhealing.gr

Χρησιμοποιώντας την ιστοσελίδας μας συμφωνείτε με την χρήση των cookies.
Μάθετε περισσότερα