Αρχέτυπο Γης
Όταν μιλάμε για το αρχέτυπο της Γης, αναφερόμαστε επίσης αναπόφευκτα στο αρχέτυπο του Ουρανού, και στη σχέση μεταξύ των δύο.
Μόνο αφού διαχωρίσουμε αυτό που είναι εδώ κάτω, από αυτό που είναι εκεί πάνω, θα καταλάβουμε τον συμβολισμό αυτού που είναι πάνω από το οποίο είναι ελαφρύ, καθαρό, αρσενικό και ενεργό, και της Γης, που είναι κάτω και είναι βαριά, σκοτεινή, θηλυκή και παθητική.
Η ανθρωπότητα ως σύνολο, συγκεντρωμένη γύρω από το αρχέτυπο της Γης συνδέεται τόσο με αυτόν τον κόσμο που είναι σωματικός, απτός, υλικός και στατικός, όσο και με τον αντίθετο συμβολισμό του Ουρανού που συνδέεται με τον άλλο κόσμο, ασώματο, άυλο, πνευματικό και δυναμικό.
Για να κατανοήσουμε το αρχέτυπο της θεάς της Γης και της Μητέρας Γης, πρέπει να έρθουμε σε επαφή με τις αντιθέσεις Ουρανός και Γης, Πνεύματος και Φύσης.
Η χριστιανική πατριαρχική εικόνα της Γης κατά τον Μεσαίωνα ήταν αναμφισβήτητα αρνητική, ενώ κυριαρχούσε το θετικό αρχέτυπο του Ουρανού.
Το κατώτερο πεσμένο μέρος της ψυχής ανήκε στον γήινο κόσμο, ενώ η αληθινή της ουσία, που είναι το «πνεύμα», προήλθε από την ουράνια αρσενική πλευρά του «Θεού», ή τον Άνω Κόσμο.
Η γήινη πλευρά, λοιπόν, έπρεπε να θυσιαστεί στο όνομα του Ουρανού, γιατί η Γη ήταν θηλυκή, ανήκε στον κόσμο των ενστίκτων, που αντιπροσωπευόταν από τη σεξουαλικότητα, την αποπλάνηση και την αμαρτία.
Αυτή η αυταπάρνηση του ανθρώπου ξυπνά μέσα μας όχι μόνο κατάπληξη αλλά και φρίκη, γιατί η γήινη ανθρώπινη φύση θεωρείται αποκρουστική και κακιά.
Η υποτίμηση της Γης, η εχθρότητα προς τη Γη, που μας τρέφει και μας προστατεύει, είναι εκφράσεις μιας αδύναμης πατριαρχικής συνείδησης, που δεν αναγνωρίζει άλλο τρόπο να βοηθήσει τον εαυτό της παρά να φύγει βίαια από τη συναρπαστική και συντριπτική περιοχή του εδάφους.
Μόνο από την Αναγέννηση και μετά η Γη απελευθερώθηκε από αυτή την κατάρα, και έγινε η Φύση και ένας κόσμος που εμφανίζεται σε όλο του τον πλούτο των ζωντανών πλασμάτων, που δεν ήταν πλέον σε αντίθεση με ένα Ουράνιο Πνεύμα της θεότητας, αλλά στο οποίο η θεία ουσία που εκδηλώνεται.
Το πνεύμα που θα είναι πλέον περιζήτητο είναι το πνεύμα της Γης και της ανθρωπότητας.
Αξιολόγηση Γαίας
Σαν να απαντά στην τρέχουσα περιβαλλοντική μας κρίση, το όνομα Γαία ακούγεται παντού σήμερα.
Υπάρχει η «Υπόθεση της Γαίας» του φυσικού Τζέιμς Λάβλοκ, η οποία προτείνει ότι ο πλανήτης Γη είναι ένα αυτορυθμιζόμενο σύστημα η «συνείδηση της Γαία», που υποκινεί τη γη και τα πλάσματά της να θεωρούνται συνολικά και απλά και ο όρος «Γαία», που εκφράζει σεβασμό, κάνει τον πλανήτη ζωντανό ον από το οποίο εξαρτάται όλη η ζωή.
Αυτό το φαινόμενο συνδέεται με την ιδέα ότι μόνο μια προσωποποίηση του πλανήτη μπορεί να του δώσει πίσω μια ιερή ταυτότητα, έτσι ώστε να είναι δυνατή η δημιουργία μιας νέας σχέσης μεταξύ των ανθρώπων και του φυσικού κόσμου.
Δεν είναι τυχαίο ότι στα μέσα του 21ου αιώνα η ελληνική νοοτροπία επιστρέφει για να διατυπώσει αυτή την εμπειρία, αφού στη Δύση η τελευταία θεά της Γης ήταν η Γαία.
Είναι αλήθεια ότι στην κλασική μυθολογία η Θεά είχε ήδη την ίδια θέση της Υπέρτατης Μητέρας κάθε ζωντανού όντος που είχε στη νεολιθική περίοδο, ωστόσο, η γη συνέχισε να είναι, ακόμη και στη φιλοσοφία, ένα ζωντανό ον (ζώνη), σύμφωνα με την Πλατωνική ορολογία.
Αυτή η επίγνωση χάθηκε στις εβραϊκές και χριστιανικές αναφορές και αυτή η απώλεια είναι εμφανής στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη γη σαν να ήταν νεκρή ύλη.
Είναι λοιπόν προφανές ότι η Μαρία, η Μητέρα Θεά που αναγνωρίζεται από τη Χριστιανική Εκκλησία, έχει αποκτήσει όλες τις ιδιότητες των Μητέρων Θεών, εκτός από αυτήν της Θεάς της Γης.
Ωστόσο, τον 7ο αιώνα π.Χ. η πραγματικότητα μιας μοναδικής Θεάς είχε περάσει στην ιστορία και η αρχική ενότητα γης και ουρανού είχε χαθεί στον θρύλο των απαρχών.
Ο Ησίοδος που όπως και ο Όμηρος γύρω στο 700 π.Χ., θυμίζει εκείνη την εποχή όπως θυμόταν η μητέρα του.
Υποδηλώνει, ίσως, ως πολιτισμό μιας Θεάς που μνημονεύτηκε μέσα από τις ιστορίες που πέρασαν από γενιά σε γενιά, στην αγκαλιά των μητέρων:
«Όχι από εμένα, αλλά από τη μητέρα μου, προέρχεται η ιστορία για το πώς η γη και ο ουρανός ήταν κάποτε μια μορφή».
Αναγνωρίζοντας τη Θεά
Οι μυθολογικές εικόνες της Μεγάλης Μητέρας, Δημιουργού του Σύμπαντος, είναι πολυάριθμες, όπως και πολλά στάδια της αποκάλυψης της ύπαρξής της, αλλά η πιο διαδεδομένη και γνωστή μορφή της εκδήλωσής της, η μορφή που καθορίζει την ουσία της είναι αυτή της Μητέρας Γης.
Το σεβασμό των θηλυκών αρχών και της συνείδησης της Θεάς Γαίας, μας βοηθά να έρθουμε σε επαφή με την ομορφιά και τη μαγεία της φύσης και όλων των πλασμάτων της.
Η αναγνώριση αυτής της Θεάς της Φύσης, ως της αγαπημένης Μητέρας Γης μας, μας βοηθά να διευρύνουμε το σεβασμό μας για το περιβάλλον και την αναζήτηση ισορροπίας μεταξύ της αρσενικής και της θηλυκής ενέργειας, έτσι ώστε, αντί να ανταγωνιζόμαστε, να εργαζόμαστε μαζί, για ατομικό και συλλογικό καλό.
Οι περισσότερες γυναίκες χρησιμοποιούν ήδη τη σοφία της Θεάς, για να καταλάβουν τον χώρο τους στη γη και στην παρούσα χιλιετία.
Ας αφήσουμε τη Θεά να ξαναγεννηθεί, να εκφραστεί στις προθέσεις, τις θελήσεις και τις επιθυμίες μας, ώστε να βγάλουμε από το σώμα μας τις ιερές κινήσεις του χορού της και να την αφήσουμε να λικνίσει τα όνειρά μας.
Θρέψτε την αγάπη σας για τη Γη, η τιμή της Γαίας δεν απαιτεί καμία πίστη, η απλή επίγνωση των εκδηλώσεων της φύσης που συμβαίνουν γύρω μας είναι αρκετή για να απορροφήσει την ενέργειά της.
Η σύνδεση με τη Γαία είναι ακόμα πιο απλή:
Περπατήστε ξυπόλητοι στη γη, στην άμμο ή στο γρασίδι, η αίσθηση είναι υπέροχη.
Σε μια πλατεία ή έναν κήπο, κλείστε τα μάτια σας και προσπαθήστε να αναγνωρίσετε το άρωμα των λουλουδιών.
Τρώτε το φαγητό σας κάθε μέρα έχοντας επίγνωση ότι όλα είναι δώρο από τη Μητέρα Γη μας.
Αγκαλιάστε ένα μωρό και θαυμάστε συνειδητά το θαύμα της ζωής.
Καθίστε στο γρασίδι και παρακολουθήστε τα εργατικά μυρμήγκια στην καθημερινή τους εργασία επιβίωσης.
Βάλτε τα γυμνά σας πόδια στη γη και γίνετε δέντρο, ριζώνοντας τον εαυτό σας και ρουφώντας το χυμό της γης.
Μπορείς να εφεύρεις το δικό σου τελετουργικό, αρκεί να είσαι σε επαφή με τη Φύση, όλα ισχύουν.
{ Rosane Volpatto }
