Η κοινή σοφία λέει ότι είμαστε όλοι εκεί που αξίζουμε να είμαστε, επειδή η πρόθεσή μας, το Adhikari μας (χαρακτήρας, έμφυτα χαρίσματα και ιδιοσυγκρασία), μας τοποθετούν σε μια καθορισμένη κατοικία στη ζωή.
Η ανάπτυξη της ενσυνειδητότητας και ο τρόπος με τον οποίο δουλεύουμε τις προθέσεις και τις σκέψεις μας μπορούν να φωτίσουν τη ζωή μας και να χαράξουν μια επιτυχημένη πορεία.
Το επίπεδο της σκοπιμότητας του ανθρώπου εξαρτάται από τη σχέση του ατόμου με τους άλλους και την επαφή με τις επιθυμίες και τα συναισθήματα του άλλου.
Χωρίς την αμοιβαιότητα της πρόθεσης, δεν υπάρχει χώρος για προσωπική ανάπτυξη ή μελέτη των συναισθημάτων και των αισθήσεων.
Χωρίς αυτά τα στοιχεία, η ύπαρξη σκοπιμότητας είναι αδύνατη.
Σε ένα ανθρώπινο σώμα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος και η ανθρώπινη καρδιά είναι από τα κύρια όργανα που οργανώνουν και διοικούν τα ερεθίσματα της ζωής.
Ο φιλόσοφος Πλάτωνας δίδαξε ότι το ανθρώπινο κεφάλι είναι η μικρογραφία του σύμπαντος. Προστατευμένος από το κρανίο, ο εγκέφαλος καταλαμβάνει την περίοπτη θέση του σώματος, συντονίζοντας όλες τις σωματικές κινήσεις, τις σωματικές αισθήσεις, καταγράφοντας αναμνήσεις, αντιδράσεις και συναισθηματικές καταστάσεις.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί σε τέλεια ενότητα με το καρδιοαναπνευστικό σύστημα.
Μέσω του εγκεφάλου μας, με τα 14 δισεκατομμύρια κύτταρα του, περνάει μισό λίτρο αίματος κάθε λεπτό.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι λογικός στην αριστερή του πλευρά, διαισθητικός και δημιουργικός στη δεξιά πλευρά, συναισθηματικός και ευαίσθητος στο μεταιχμιακό του σύστημα και συντονίζει τις αυτόματες αντιδράσεις και τα δονητικά μοτίβα από το στέλεχος που βρίσκεται στην κορυφή της σπονδυλικής στήλης.
Ο εγκέφαλος είναι ένα από τα πιο πολύπλοκα όργανα που έχει δημιουργηθεί ποτέ από τη φύση, όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά σε κάθε ον.
Σύμφωνα με την Ανατολική Σοφία, υπάρχουν επτά κοιλότητες ή κενοί χώροι μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Μέσα σε αυτούς τους χώρους, υπάρχει μόνο η Ακάσα ή «Αστρικό Φως».
Αυτοί οι χώροι λειτουργούν ως σύνδεση μεταξύ του όντος και του πνευματικού κόσμου.
Στον αρχαίο κόσμο, αποκαλούσαν αυτές τις κοιλότητες «Θάλαμοι των Θεών» επειδή πίστευαν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος (και ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα) ήταν ένας ιερός ναός.
Η εσωτερική έννοια του ανθρώπινου σώματος ως ναού, συνέχισε να αναπαράγεται ως αλήθεια ανά τους αιώνες και σήμερα αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο πολλών θρησκευτικών τάξεων του σύγχρονου κόσμου.
Οι Αλχημιστές θεωρούσαν ότι οι πνευματικές αρετές και τα χαρίσματα συλλαμβάνονταν από τον εγκέφαλο κάτω από μια μορφή πρωινής δροσιάς.
Τόσο η Ροδοσταυρική παράδοση όσο και η Καμπάλα χρησιμοποιούν τις ίδιες εικόνες για να περιγράψουν τη διαισθητική διαδικασία που χρησιμοποιεί ο Εγκέφαλος για να αποκτήσει και να διατηρήσει τις εκπομπές από τον Θεϊκό Κοσμικό Νου.
Αυτή η «Κοσμική Δρόσο» αναφέρεται επίσης ως το Μάννα από τον Ουρανό που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη της Χριστιανικής Βίβλου, και αναφέρεται επίσης στην Καμπάλα και την Αλχημεία, είναι Θεία τροφή που εστάλη από τον ουρανό και εξ ορισμού, είναι κατεξοχήν πνευματική.
Η ίδια αναφορά σε αυτή την πνευματική «τροφή» βρίσκεται επίσης στην Καινή Διαθήκη του Ιωάννη, όπου ο Δάσκαλος Χριστός Ιησούς επιβεβαιώνει τη σημασία της πνευματικής δρόσου ως κύριας πηγής θείας έμπνευσης και πνευματικής μεταμόρφωσης.
Μόνο τα «κρυστάλλινα και αγνά» μυαλά μπορούν να συλλάβουν αυτό το δώρο και να αναπαράγουν το όφελος στο υπόλοιπο σώμα.
«Διότι ο άρτος του Θεού είναι ο άρτος που κατεβαίνει από τον ουρανό και δίνει ζωή στον κόσμο. Κύριε, είπαν, πάντα να μας δίνετε αυτό το ψωμί.
Τότε ο Ιησούς δήλωσε: Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Όποιος έρθει σε μένα δεν θα πεινάσει ποτέ, και όποιος πιστεύει σε μένα δεν θα διψάσει ποτέ».
~Ιωάννης 6:33-35:~
