Το να συγχωρείς είναι μια μεγάλη πράξη αγάπης
Η αγάπη για τον εαυτό δοκιμάζεται επίσης όταν συγχωρούμε κάποιον (ή, επίσης, συγχωρούμε τον εαυτό μας).
Μπορούμε να πούμε ότι η συγχώρεση είναι το πιο συγκεκριμένο στάδιο της αγάπης.
Και, όπως και οι φάσεις της θλίψης, έτσι και η διαδικασία της συγχώρεσης έχει τα βήματά της.
Αλλά έχω δοκιμάσει τα πάντα και δεν μπορώ να συγχωρήσω, λέει κάποιος.
Ναι μπορείς.
Ίσως δεν έχετε βρει ακόμα τον πραγματικό σκοπό της συγχώρεσης και κοιτάτε την κατάσταση από μια άλλη οπτική γωνία, που δεν είναι ιδανική για εσάς στη συγκεκριμένη στιγμή.
Το να συγχωρείς και να ζητάς συγχώρεση είναι ζωτικής σημασίας για να νιώθεις ελεύθερος, να κάνεις νέες επιλογές.
Καθώς το βιώνεις, νιώθεις επιτέλους απελευθέρωση.
Η συγχώρεση δεν είναι τίποτα άλλο από το να αφήσεις κάτι που σε «κρατάει» σε σχέση με το παρελθόν (ή κάτι πρόσφατο) και παρόλα αυτά, να περιβάλλεις τον εαυτό σου με ένα ισχυρό κύμα αγάπης και θετικότητας.
Και είναι επίσης μέσω της συγχώρεσης που αρχίζουμε να ασκούμε τους πιο σταθερούς πυλώνες της συναισθηματικής μας νοημοσύνης στο τέλος, όταν οικειοποιούμαστε συναισθήματα και μονοπάτια που δεν ξέραμε καν ότι υπάρχουν, ανακαλύπτουμε ξανά τον εαυτό μας με έναν απλό και πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
Το σημαντικό είναι να δουλεύεις τη συγχώρεση μέρα με τη μέρα, σιγά σιγά, χωρίς να σου αφήνει συναισθηματική υπερφόρτωση.
5 φάσεις της συγχώρεσης
1. Άρνηση
Τότε σταματάμε να παραδεχόμαστε ότι έχουμε πληγωθεί, δηλαδή λέμε φράσεις όπως:
«Αυτό δεν με επηρέασε καθόλου», «Τέτοια πράγματα δεν με προσβάλλουν».
Η άρνηση των πληγών μας δεν θα τους επιτρέψει να επουλωθούν, το αντίθετο μάλιστα.
Αυτή η έλλειψη «θεραπείας» θα τα κάνει μόνο χειρότερα.
Η ανεπίλυτη ταλαιπωρία πυροδοτεί παρατεταμένη ή μόνιμη ταλαιπωρία.
Επομένως, μάθετε πώς να αναγνωρίζετε, πότε κάτι δεν σας κάνει καλά και επιτρέψτε στον εαυτό σας να το νιώσει.
2. Θυμός
Καταλήγουμε να κατηγορούμε τους άλλους που μας κάνουν να υποφέρουμε εκείνη τη στιγμή.
Και αυτός ο θυμός έχει συνέπειες για εμάς, αφού δεν είναι εφικτό να συγχωρήσουμε κάποιον χωρίς πρώτα να απελευθερώσουμε τον καταπιεσμένο μας θυμό.
Το να προσδιορίσετε γιατί αυτό το συναίσθημα είναι έντονο και να προσπαθήσετε να κατανοήσετε και τις δύο πλευρές αυτής της κατάστασης είναι ένας καλός τρόπος.
3. Προσδοκία
Στην περίπτωση της συγχώρεσης, διαπραγμάτευση σημαίνει ότι επιβάλλουμε ορισμένες προϋποθέσεις στον εαυτό μας σε σχέση με το να συγχωρήσουμε τον άλλον:
«Αν ο άλλος δεν το κάνει αυτό πριν, δεν θα μπορέσω να τον συγχωρήσω».
Πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε κάτι από τον άλλον προτού πάρουμε την απόφαση να συγχωρέσουμε.
4. Κατάθλιψη
Τότε είναι που αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, είτε πρόκειται για λέξεις που λέμε ότι πληγώνουν μπροστά σε μια λογομαχία, είτε για οποιαδήποτε άλλη στάση.
Είναι σαν «υγιείς ενοχές», στην κατάσταση όπου αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ως όντα, που μπορούν να κάνουν τις απαραίτητες αλλαγές ή διορθώσεις.
Πρέπει όμως να προσέχουμε να μην επιτρέψουμε σε αυτή την ενοχή να μας τυφλώσει σε σημείο που να τα θεωρούμε όλα δικά μας.
5. Αποδοχή
Η μάθηση έχει έρθει ή είναι καθ’ οδόν.
Στο τελικό στάδιο της συγχώρεσης, είμαστε ευγνώμονες που αυτή η κατάσταση μας έδωσε γωνίες που δεν θα μπορούσαμε να δούμε αν δεν την είχαμε βιώσει.
Και με αυτό, βιώνουμε επιτέλους το κύμα ευγνωμοσύνης, ωρίμανσης και ανάπτυξης.
{Paula Santana}
