Οι χορδές
Από το πρώτο τσάκρα (οι οποίες επίσης κατευθύνονται βαθιά μέσα στη γη), αντιπροσωπεύουν τη σταθερότητα της θέλησης να ζούμε μέσα στο υλικό μας σώμα, σε σχέση με τη γη και σε σχέση με ένα άλλο άτομο.
Έχω διαπιστώσει ότι οι κυριότερες αιτίες για υποαναπτυγμένες ή κατεστραμμένες χορδές του πρώτου τράκρα είναι:
Η Απροθυμία ενός παιδιού να ενσαρκωθεί.
Ένα τραύμα κατά τη διάρκεια της γέννησης που καταστρέφει την ικανότητα του νεογέννητου να συνδέσει, κατά τη γέννησή του,τις χορδές με τη γη.
Σωματικές κακώσεις κατά την πρώιμη ηλικία, που έχουν εμποδίσει την ολοκλήρωση των σχέσεων με τη γη και τη φυσιολογική ανάπτυξη των χορδών μέχρι κάτω τη γη.
Σωματική κακοποίηση σε μικρή ηλικία, οπότε το παιδί ένιωσε ότι απειλείται η ζωή του, γεγονός που του προκάλεσε την τάση να ετοιμαστεί να αποχωρήσει, αποσυνδέοντας τα χορδές του από τη γη.
Η προσπάθεια του παιδιού να μιμηθεί τους γονείς του, οι οποίοι δεν ήταν συνδεδεμένοι με τη γη.
Κάποιοι τραυματισμοί από ατυχήματα στη περιοχή του κόκκυγα, που με τη σειρά τους προκάλεσαν βλάβες στο εσωτερικό του πρώτου τσάκρα και στις χορδές.
Το κύριο αποτέλεσμα αυτής της βλάβης είναι μια αίσθηση ότι « ΔΕΝ ΠΑΤΑΕΙ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΓΗ».
Μια ανικανότητα να απορροφά τις πυκνές γήινες ενέργειες.
Πράγμα που δημιουργεί αδυναμία στο γενικότερο ενεργειακό πεδίο το οποίο δεν μπορεί να στηρίξει ένα υλικό σώμα.
Αυτό έχει ως συνέπεια το υλικό σώμα να εξασθενεί.
Η έλλειψη σύνδεσης με τη γη οδηγεί σε μεγάλους φόβους για την ίδια τη ζωή στον υλικό κόσμο, όπως π.χ. τον φόβο της παραμονής στο υλικό σώμα, επειδή δήθεν είναι ξεχωριστό από το προφανώς εχθρικό υλικό κόσμο γύρω του.Τα άτομα που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, έχουν την αίσθηση ότι τιμωρούνται για κάτι πολύ φοβερό που διέπραξαν κάποτε και περνούν τον χρόνο τους προσπαθώντας να ανακαλύψουν τι είναι αυτό.
Πιστεύουν ότι αν καταφέρουν να επανορθώσουν, θα απελευθερωθούν από τα βάσανά τους.
Ποτέ δεν αισθάνονται ασφαλείς.
Συνηθισμένες ασθένειες που προκαλούνται από κατεστραμμένες χορδές πρώτου τσάκρα:
Η εξασθένιση των χορδών του πρώτου τσάκρα , αποδυναμώνει τόσο πολύ το ενεργειακό πεδίο και το υλικό σώμα, ώστε τελικά η κάθε μορφής ασθένειας να συνδέεται, άμεσα ή έμμεσα, με αυτήν.
Αρχικά η εξασθένιση μπορεί να παρουσιαστεί ως έλλειψη φυσικής ενέργειας.
Κατόπιν μπορεί να εμφανιστεί στα επινεφρίδια και στη συνέχεια να καταλήξει σε πιο σοβαρές ασθένειες ή ασθένεια του αυτοανοσοποιητικού π.χ. ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Συνήθως, το πώς θα εξελιχθεί η εκδήλωση της ασθένειας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κατάσταση των άλλων τσάκρας και των άλλων χορδών.
{ Το φώς της Ζωής_Barbara Ann Brennan }
