Kάποτε οι ινδιάνοι Osage ζούσα στον ουρανό, σε ένα μέρος μακριά από την Γη
Κάποια στιγμή αναρωτήθηκαν για την καταγωγή τους και έτσι, μερικοί από αυτούς ξεκίνησαν ένα ταξίδι να ανακαλύψουν από που προέρχονται.
Πρώτα έφτασαν στον ήλιο, που τους είπε ότι είναι δικά του παιδιά.
Δεύτερος σταθμός του ταξιδιού τους ήταν η σελήνη, τα οποία επιβεβαίωσε όσα είπε ο ήλιος λέγοντάς τους ότι ο ήλιος ήταν ο πατέρας τους και εκείνη η μητέρα τους.
Επίσης τους συμβούλεψε να κατέβουν στην γη και να συνεχίσουν εκεί τη ζωή τους.
Οι Osage υπάκουσαν και κατέβηκαν στην Γη, η οποία όμως εκείνο τον καιρό ήταν ολόκληρη σκεπασμένη με νερό.
Βλεποντάς το αυτό και μη μπορώντας να επιστρέψουν στο σπίτι τους στον ουρανό, άρχισαν να κλαίνε και να φωνάζουν.
Όταν ηρέμησαν λίγο άρχισαν να πετάνε προς κάθε κατεύθυνση, μήπως συναντήσουν κάποιον Θεό και τους βοηθήσει, αλλά δεν βρήκαν κανέναν.
Η Γη ήταν έρημη και παντού υπήρχε νερό.
Μαζί τους όμως είχαν ζώα και μεταξύ αυτών και ένα ελάφι.
Το ελάφι ενέπνεε το σεβασμό σε όλα τα ζώα καθώς εκτός από όμορφο ήταν και επιβλητικό.
Οι Osage στράφηκαν τότε στο ελάφι και ζήτησαν από αυτό βοήθεια.
Εκείνο μετά από σκέψη έπεσε στο νερό και καθώς βυθιζόταν φώναξε τους ανέμους.
Εκείνοι άκουσαν το κάλεσμά του, φύσηξαν από όλα τα σημεία του ορίζοντα ώσπου τα νερά άρχισαν να εξατμίζονται και να μετατρέπονται σε ομίχλη.
Σιγά σιγά η ομίχλη άρχισε να διαλύεται και εμφανίστηκαν πρώτα περιοχές στεριές γεμάτες σκληρούς βράχους.
Οι Osage μαζί με τα ζώα κατάφυγαν αμέσως σε αυτά τα βράχια.
Τα νερά όμως υποχωρούσαν συνεχώς και έτσι εμφανίστηκαν και σημεία στεριάς με μαλακό χώμα.
Το ελάφι τότε άρχισε να κυλιέται σε αυτό το χώμα και όσες τρίχες έφυγαν από πάνω του σκάλωσαν στο έδαφος.
Οι τρίχες ρίζωσαν και από αυτές βγήκαν, οι φασολιές, τα καλαμπόκια, οι πατατιές και σιγά σιγά όλα τα φυτά και δέντρα που υπάρχουν πάνω στη Γη.
