Όταν βλέπετε ένα ουράνιο τόξο στον ουρανό μετά από μια καταιγίδα, η αντίδραση είναι πάντα έκπληξη.
Είναι ένα φυσικό φαινόμενο που αφήνει άφωνους μικρούς και μεγάλους.
Η ξαφνική εμφάνισή του μας φαίνεται μαγεία, μια υπέροχη παράσταση που χαροποιεί τα μάτια και την καρδιά μας.
Έννοιες του ουράνιου τόξου
Αυτό το ιδιαίτερο και μυστικιστικό φαινόμενο έχει γοητεύσει όλους τους πληθυσμούς από τα αρχαία χρόνια.
Υπάρχουν εκείνοι που το θεωρούν ευεργετικό και εκείνοι που το θεωρούν κακό γεγονός.
Στη Γένεση (9:13) το ουράνιο τόξο είναι σημάδι της συμφωνίας μεταξύ Θεού και ανθρωπότητας, στην πραγματικότητα λέγεται ότι ο Θεός το έκανε να εμφανιστεί στον ουρανό μετά την επιβίωση του Νώε και της Κιβωτού του στον παγκόσμιο κατακλυσμό, ως υπόσχεση ότι δεν θα πλημμύριζε ποτέ ξανά τη γη.
Για τους Αιγύπτιους τα χρώματα του ουράνιου τόξου αντιπροσώπευαν τα επτά στολίδια της Ίσιδας ενώ για τους Βαβυλώνιους ήταν το περιδέραιο του Ishtar με πέτρες από ουράνιο τόξο.
Στο Θιβέτ πίστευαν ότι αντιπροσώπευε τον σύνδεσμο μεταξύ ουρανού και γης, λέγεται, μάλιστα, ότι οι πρώτοι ηγεμόνες του βασιλείου (ειδικά ο Βούδας) κατέβηκαν μέσω μιας σκάλας και μετά το θάνατό τους τα σώματά τους μεταμορφώθηκαν σε ουράνια τόξα που επέστρεφαν στο βασίλειο του παραδείσου.
Οι Κινέζοι πίστευαν ότι ήταν ένα ρήγμα στον ουρανό, το οποίο κρατούσε ανοιχτό η θεά Nüwa χρησιμοποιώντας πέτρες διαφορετικών χρωμάτων, ενώ οι Έλληνες έβλεπαν το ουράνιο τόξο ως την προσωποποίηση της θεάς Ίριδας, του αγγελιοφόρου των θεών στους θνητούς.
Σε κάθε πολιτισμό και σε κάθε εποχή το ουράνιο τόξο, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα φαινόμενο λόγω της διάθλασης και της ανάκλασης του ηλιακού φωτός μέσω σταγόνων υδρατμών που διαχέονται στην ατμόσφαιρα, ήταν πάντα ένα σημαντικό σύμβολο, σχεδόν μαγικό ή μυστικιστικό, που συνδέεται με την καλή ή κακή τύχη, σε έννοιες όπως η δυαδικότητα και η δημιουργία, στους χώρους μεταξύ των κόσμων.
Το ουράνιο τόξο αποτελείται από επτά χρώματα : κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, λουλακί, βιολετί (τα χρώματα του ηλιακού φάσματος) και, σύμφωνα με τις δημοφιλείς πεποιθήσεις, καθένα από αυτά μπορεί να επηρεάσει διαφορετικές πτυχές που σχετίζονται με τον αγροτικό κόσμο.
Αν κυριαρχήσει το βιολετί θα γίνει καλή συγκομιδή σταφυλιών και κρασιού.
Αν κυριαρχεί το πορτοκαλί θα υπάρχει καλή σοδειά καλαμποκιού.
Αν κυριαρχεί το κίτρινο θα υπάρχει καλή σοδειά σιταριού.
Αν κυριαρχεί το πράσινο, θα είναι μια ευνοϊκή χρονιά για λαχανικά και βότανα.
Αν κυριαρχήσει το κόκκινο θα υπάρξει καλή συγκομιδή λαδιού.
Αν κυριαρχήσει το μπλε θα υπάρξει καλή συγκομιδή κάστανων.
Για τους Ινδουιστές, το ουράνιο τόξο είναι το Indradhanush , δηλαδή το τόξο του Indra, του θεού των κεραυνών.
Δεδομένου ότι αυτό το φαινόμενο είναι τόσο υπέροχο, συνδέεται επίσης με την ιδέα του να είσαι πύλη σε άλλους κόσμους , είτε ουράνιους είτε πνευματικούς, συνήθως αγνούς τόπους πλούσιους σε συνειδητοποίηση.
Αυτή η ιδέα της πύλης μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητή με την εμβάθυνση στην κουλτούρα των ιθαγενών Αμερικανών Ναβάχο , οι οποίοι πίστευαν ότι το ουράνιο τόξο μπορούσε να οδηγηθεί ως πολύχρωμο φίδι, αυτή η βόλτα ήταν ένα σύμβολο μύησης, ένα ταξίδι του πνεύματος από το γήινο κόσμο, στον πνευματικό κόσμο, ένας φωτεινός οδηγός για το μεγάλο πνεύμα.
Το ουράνιο τόξο
Ο συμβολισμός αυτού του σχήματος μισοφέγγαρου συνδέεται με τη θηλυκότητα , τη γονιμότητα και την ευημερία, θυμίζει την κοιλιά μιας εγκύου γυναίκας, γι’ αυτό οι δρυΐδες πίστευαν ότι ο έρωτας κάτω από ένα ουράνιο τόξο έφερνε τη χαρά της άφιξης ενός παιδιού.
Στην ταντρική παράδοση αυτή η έννοια προχωρά ακόμη περισσότερο και μιλάμε για το « σώμα του ουράνιου τόξου », μια κατάσταση που επιτυγχάνεται όταν κάποιος ξεπερνά τους γήινους δεσμούς και φτάνει στο υψηλότερο στάδιο του διαλογισμού που περιγράφεται
ως « σώμα φωτός ».
Τέλος, ο πιο διάσημος θρύλος προέρχεται από την ιρλανδική μυθολογία, αυτός που βλέπει τον καλικάτζαρο ως πρωταγωνιστή, έναν άτακτο καλικάντζαρο που είναι τσαγκάρης στο επάγγελμα και στον ελεύθερο χρόνο του κοροϊδεύει τους κλέφτες και τους τσιγκούνηδες, τόσο ώστε να τους παρακινεί να ψάξουν για ένα δοχείο με χρυσό ακριβώς στο τέλος του ουράνιου τόξου, που προφανώς κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει.
Τα ουράνια τόξα εξαφανίζονται
Η επιστήμονας Kimberly Carlson, καθηγήτρια περιβαλλοντικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, έχει αναλάβει μια μελέτη σχετικά με τη σχέση μεταξύ της εμφάνισης των ουράνιων τόξων και της κλιματικής αλλαγής.
Χωρίς τη βροχή, το ουράνιο τόξο δεν μπορεί να εμφανιστεί και αν σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη (αυτές που είναι λιγότερο κατοικημένες από τον άνθρωπο), οι βροχές είναι όλο και περισσότερες και τα ουράνια τόξα θα είναι όλο και περισσότερα, σε άλλες, όπως στη Μεσόγειο μας, η ολοένα και συχνότερη ξηρασία μπορεί να επηρεάσει τη μειωμένη παρουσία ουράνιων τόξων.
Συμβολικά μιλώντας, χάνοντας τα ουράνια τόξα ο άνθρωπος χάνει τη σύνδεση με το πιο πνευματικό μέρος, γίνεται όλο και πιο υλιστής, όλο και λιγότερο σε σχέση με το θείο.
Το ουράνιο τόξο, στην πραγματικότητα, είναι το σύμβολο της ένωσης μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ του ορατού και του αόρατου, μεταξύ του πνεύματος και του ανθρώπου.
Ενώνει αντίθετους κόσμους, είναι μια γέφυρα, ένα πέρασμα, μια σύνδεση μεταξύ του ήλιου και της βροχής, μεταξύ του σκοταδιού και του φωτός, μεταξύ του γιν και του γιανγκ (για την Κίνα), μεταξύ του Θεού και όλης της ανθρωπότητας.
Ας αρχίσουμε, λοιπόν, να γεννάμε ουράνια τόξα μέσα μας, να βιώνουμε την εσωτερική μας βροχή, για να μπορέσουμε μετά να τα θαυμάσουμε στον κόσμο.
